ندارد. دنياى به خيال خود متمدن امروز، به نام امنيت، براى به‌دست آوردن سلاحهاى پيشرفته، هزينه‌هاى سنگينى را اختصاص داده است.

پيش‌بينى شده است چهار هزار ميليارد دلار هزينه تسليحاتى جهانى در ده سال آينده خواهد بود.[1] روحيه خودخواهى و جاه‌طلبى و نوعى جنون برخى از صاحبان قدرت كه با ساختن سلاحهاى جديد با قدرت تخريبى بيشتر، همراه است، جهان را به سوى فاجعه‌اى عظيم سوق خواهد داد. چنان كه بيان شده است، تنها با بمبهاى هسته‌اى كشورهاى بزرگ مى‌توان هفت بار تمام آباديهاى كره زمين را نابود كرد و از بين برد.[2]

بنابراين، جهان با وضع فعلى، راه سقوط و انحطاط را در پيش گرفته است و اميدى نيز به سازمانهاى بين‌المللى وجود ندارد. ضمن اينكه دور شدن جوامع انسانى از ارزشهاى الهى و معنوى، به شتاب اين انحطاط و سقوط افزوده است. دانشمندان زيادى از جمله: انيشتاين، برتراند راسل، كانت و ...، مسأله ضرورت تشكيل حكومت جهانى را مطرح ساخته‌اند.[3]

«راسل» مى‌گويد: يا بايد حكومت واحدى را قبول كنيم و يا به عهد بربريت برگرديم و به نابودى انسان رضايت دهيم. انيشتاين نيز مى‌گويد:

ملل جهانى از هر نژاد و رنگى كه باشند، بايد زير پرچم واحد بشريت، در صلح و صفا و برادرى و برابرى زندگى كنند.[4]

فلسفه‌وجودى سازمان‌ملل وسازمانهاى جهانى‌نيز همان‌لزوم‌وضرورت همكارى گسترده در سراسر جهان براى ايجاد صلح و امنيت است.

اسلام برخلاف انسان، آينده‌جهان و بشر را نويدبخش مى‌داند ومعتقد است بعد از دوره‌ناامنى و ناعدالتى، دورانى‌مى‌آيد كه صلح وصفا وتوحيد،

[1] - ر. ك. به: كتاب گفتار فلسفى اخلاق، ج 2، ص 29.

[2] - سيداسداله هاشمى شهيدى، ظهور حضرت مهدى، ص 407.

[3] - ر. ك. به: همان، ص 412 به بعد.

[4] - على قائمى، در مكتب امام مهديع.