فردى خويش است و هر فردى داور تشخيص خود است. طرفداران مكتب سودانگارى بر اين گمانند كه تلاش هر فرد براى تأمين منافع شخصى، در نهايت خير و نفع جامعه را نيز در پى خواهد داشت. چهارمين ويژگى ليبراليسم اصالت آزادى است؛ يعنى آزادى داراى ارزش مطلق است و هيچ ارزشى نمى‌تواند با آن برابرى كند. به ديگر سخن، همگان بر اين امر اتفاق نظر دارند كه آزادى يك ارزش انسانى است، اما ليبراليسم آن را ارزش مطلق مى‌انگارد، نه نسبى؛ بدين معنا كه هيچ ارزشى نظير عدالت‌خواهى، حمايت از محرومان، اخلاق اجتماعى و ... نبايد آزادى را محدود كند. در اين جا همه ارزش‌ها به پاى آزادى قربانى مى‌شوند.

نقد و ارزيابى‌

1. در انديشه سياسى اسلام، آزادى ارزش مطلق نيست. در اسلام اصالت كمال انسان در سايه قرب الهى مطرح است. در نتيجه، براى كسى كه اسلام را پذيرفته و مسلمان است، بايدها و نبايدهاى دينى اصالت داشته و آزادى بشر را در جهت نيل به هدف غايى محدود مى‌كند. تأمل در آيات و روايات نيز حاكى از عدم آزادى مطلق افراد مى‌باشد. ابراز عقيده در جامعه اسلامى حد و مرز مشخصى دارد. هرگونه معاشرتى در جامعه اسلامى پذيرفته نيست. قلمرو آزادى را قوانين دينى تبيين مى‌كند.

2. ليبراليسم بر انسان‌شناسى ماده‌گرايانه استوار است. و در نتيجه روح و نيازهاى معنوى وى را ناديده مى‌گيرد. روان انسان مجموعه‌اى از اميال و غرايز است و عقل نيز در خدمت اميال و خواست‌هاى نفسانى است. مى‌توان گفت معناى آزادى نيز رهايى از قيود دينى است؛ يعنى دين و اخلاق نبايد اميال و غرايز آدمى را محدود كند. ليبراليسم دين و اخلاق را