قدرت به عنوان پشتيبان عمل مى‌كنند و نقش كليدى و راهبردى بر قدرت نرم استوار است.

قدرت نرم داراى ويژگى‌ها و كاربردهاى متنوع و پيچيده‌اى است كه از اعمال حداقل تغيير رويه و رفتار حكومت‌هاى هدف آغاز و تا تغيير دولت‌ها و براندازى بنيادى حكومت‌ها را شامل مى‌گردد.

اما آنچه موجب نگرانى است كاركردى از قدرت نرم است كه كشورهاى همانند ايران را هدف قرار داده است كه از آن به عنوان جنگ نرم و براندازى نرم ياد مى‌شود يعنى خطرناك‌ترين كاركرد قدرت نرم.

جنگ نرم (Soft War) در برابر جنگ سخت (Hard War) در حقيقت شامل هرگونه اقدام روانى و تبليغات رسانه اى است كه جامعه هدف را نشانه مى‌گيرد و بدون درگيرى نظامى و گشوده شدن آتش، رقيب را به انفعال يا شكست وامى‌دارد.[1]

جنگ نرم در پى از پاى در آوردن انديشه و تفكر جامعه هدف است تا حلقه‌هاى فكرى و فرهنگى آن را سست كرده و با بمباران خبرى و تبليغاتى در نظام سياسى- اجتماعى حاكم تزلزل و بى‌ثباتى تزريق كند.[2]

به گفته جين شارپ‌[3]، هدف جنگ نرم تغيير دولت‌هاى نامطلوب يا فروپاشى حكومت‌ها و كسب قدرت سياسى است و به صلح طلبى،

[1]. محمد مهدى انصارى،« جنگ نرم آمريكا عليه ايران؛ چيستى و چرايى»، سايت بانك اطلاعات نشريات ايران. 31/ 2/ 86. از:

www. magiran. com/ nptoc. aspx? mgID/ 9282 number/ 2516

[2]. مهسا ماه پيشانيان،« راهكارهاى آمريكا براى جنگ نرم با جمهورى اسلامى ايران»، فصلنامه علمى- تخصصى عمليات روانى، سال پنجم، شماره 18، تهران: معاونت فرهنگى ستاد مشترك سپاه، زمستان 86، صص 74- 57

[3]. مغز متفكر براندازى نرم، تئوريسين روش‌هاى 198 گانه نافرمانى مدنى و هم چنين مدير مؤسسه آمريكايى آلبرت انيستين