ايران مثل عراق و كره شمالى و افغانستان نيست كه بتوان با حمله نظامى آن را تسخير كرد. نظام و حكومت اسلامى به مردم متكى است، مردم آن را حفظ كرده‌اند. بايد كارى كنيد كه مردم آن را رها كنند. راهش اين است كه مردم را با ترويج فرهنگ و ادبيات غربى و فرهنگ و تربيت آمريكايى، به واگرايى نسبت به دين و فرهنگ و سنت و تاريخ شان سوق داد. وقتى مردم اين تعلقات را رها كردند، بعد از گذشت چند سال، بدون اينكه سرمايه‌اى صرف كنيد، با يك حمله و تحرك احياناً نظامى مختصر، مى‌توانيد اين مانع بزرگ، يعنى نظام اسلامى را از سر راه برداريد.»

بنابراين ضرورى است تا با عنايت به موفقيت و جايگاه حساس و استراتژيك جمهورى اسلامى ايران، به نحو جدى و شايسته با اين جبهه جنگى برخورد نمود و سازوكار لازم اعم از حوزه‌هاى نظرى و كاربردى را فراهم ساخت.

قدرت سخت و براندازى سخت‌

بيشتر افراد با قدرت سخت و كاركردهاى آن آشنايى دارند. قدرت سخت يعنى توانايى ايجاد زور و اجبار كه از اقتدار نظامى يك كشور ناشى مى‌گردد. كاربرد قدرت سخت كه در اينجا آن را جنگ سخت مى‌ناميم با استراتژى تهديد، اجبار، فشار و به‌كارگيرى ادوات و ابزار نظامى، دولت‌هاى ضعيف را سركوب، منهدم و يا به تسليم وامى‌دارند كه امروزه از آن به‌عنوان براندازى سخت ياد مى‌گردد.