فصل دوازدهم: جنگ نرم و بيدارى اسلامى‌

براى تغيير در حكومت‌ها از شيوه‌هاى مختلف استفاده مى‌شود.

كودتا، شورش‌هاى اجتماعى، اصلاحات، جنبش‌هاى اجتماعى، انقلاب‌هاى اجتماعى، انقلاب‌هاى رنگى، انقلاب‌هاى مخملين، تهاجم و يا جنگ داخلى و ... از شيوه‌هاى تغيير حكومت‌ها است.

امروزه جهان غرب و خاصه آمريكا، قدرت جديدى با عنوان «قدرت نرم» را پيشانى دو قدرت پيشين (قدرت سخت و قدرت اقتصادى) خود قرار داده است كه به‌كارگيرى اين قدرت با كمترين هزينه، اهداف استراتژيك و مهمى را تعقيب مى‌نمايد.

در سال‌هاى اخير، قدرت نرم و مفاهيم هم‌نشين و مرتبط آن مانند آسيب نرم، تهديد نرم، انقلاب نرم (رنگى)، جنگ نرم و براندازى نرم در گفتمان امنيت ملى كشورهاى مذكور جايگاه خاصى يافته و سرمايه‌گذارى كلانى بر روى آن انجام شده است. به عنوان نمونه وقوع انقلاب‌هاى نرم (رنگى) در كشورهايى از قبيل گرجستان، اوكراين و قرقيزستان نشان از كاربرد قدرت نرم در راستاى براندازى نرم و سقوط حكومت‌هاى اين كشورها داشته است.

به گفته جورج سوروس،[1] كشورهاى زيادى در منطقه اروپاى شرقى، آفريقا و خاورميانه ازجمله ايران (تا سال 2010) به عنوان كشورهاى مخالف، هدف براندازى نرم آمريكا قرار دارند.

[1]. جورج سوروس( مجارى‌الاصل) ميلياردر آمريكايى و صاحب بنياد و فروشگاه‌هاى زنجيره‌اى سوروس در جهان اموال خود را وقف تغيير و براندازى حكومت‌هاى مخالف آمريكا نموده است. از جمله روش‌هاى ايشان شامل پرداخت هزينه و تامين بودجه مورد نياز اپوزيسيون و گروه‌ها و اعطاى بورس تحصيلى، تاسيس‌NGO و نشريات و رسانه‌هاى واقعى و مجازى مى‌باشد.