وصيّت اكيد من به قواى مسلّح آن است كه همان‌طور كه از مقررّات نظام، عدم دخول نظامى در احزاب و گروه‌ها و جبهه‌ها است، به آن عمل نمايند و قواى مسلّح مطلقاً، چه نظامى و انتظامى و پاسدار و بسيج و غير اين‌ها، در هيچ حزب و گروهى وارد نشده و خود را از بازى‌هاى سياسى دور نگه دارند؛ در اين صورت مى‌توانند قدرت نظامى خود را حفظ و از اختلافات درون گروهى مصون باشند.[1]

امام قدس سره وحدت واقعى را نشان نفوذ دين در افراد مى‌دانست و همواره چنين رهنمود مى‌داد:

روزى كه احساس كرديد كه محبّت وبرادرى ميان شما و ساير اقشار خدمت‌گزار زيادتر مى‌شود، بدانيد كه ايمانتان زيادتر گرديده است.[2] انسان حقيقتاً اگر مؤمن به معارف اسلامى باشد، ديگر اختلاف پيدا نمى‌شود.[3] از امور مهمّ اخلاق اسلامى، قضيّه تفرقه نداشتن و مجتمع‌بودن است.[4] تا مجتمع نشويد، تا دستتان را به هم ندهيد، تا اخوّت اسلامى را حفظ نكنيد، نمى‌توانيد در مقابل اين قدرت‌ها بايستيد.[5] وقتى مى‌توانيم در برابر همه دنيا بايستيم كه نه به طرف «مغضوبُ عليهم» برويم و نه به طرف «ضالّين». به طرف «صراط مستقيم» عمل كنيم، يَدِ واحده باشيم، همه يك صدا، يك حلقوم و با هم مجتمع باشيم.[6] بين خودتان برادر باشيد، حفظ كنيد اين برادرى را. با حفظ برادرى به اينجا رسيديد و با حفظ برادرى بايد جلو برويد.[7] علما در مساجد، مردم را دعوت به وحدت كنند.[8]

الف. انواع وحدت‌

امام قدس سره به وحدت داخلى (درون مرزى) و نيز به وحدت خارجى (برون مرزى) مى‌انديشيد.

وحدت مورد نظر امام قدس سره را مى‌توان در موارد زير خلاصه كرد:

[1]. وصيّت‌نامه، ص 25، سطر 19- 16.

[2]. صحيفه‌نور، ج 17، ص 253.

[3]. همان، ج 2، ص 103.

[4]. همان، ج 16، ص 2، 111 و 147.

[5]. همان، ج 17، ص 233.

[6]. همان، ج 19، ص 194.

[7]. همان، ج 20، ص 5.

[8]. همان، ج 19، ص 3 و 181.