كه زير پرچم امام حقّ، (امام نور) قرار گيرد نه امام نار.

در وصيّت‌نامه سرور آزادگان اميرمؤمنان عليه السلام مى‌خوانيم:

اللّه اللّه فى الطبقة السفلى من الّذين لاحيلة لهم من المساكين و المحتاجين و اهل البؤسى؛[1]

خدا را خدا را طبقه پايين [جامعه‌] آنان را كه دستاويزى ندارند؛ مستمندان، محتاجان و گرفتاران [را در ياد داشته باشيد].

شايان ذكر است كه كردار رهبران الهى در همسويى و همرنگى با مستضعفان همچون گفتار آنان است: اميرمؤمنان عليه السلام فرمود:

انّ امام المسلمين اذا ولّى امور هم لبس لباس فقيرهم؛[2]

پيشواى مسلمانان از هنگامى كه متولّى امور [جامعه اسلامى‌] شد؛ لباس فقيران را بر تن خواهد كرد.

و نيز در حديثى راوى مى‌گويد: «از امام هشتم، امام رضا عليه السلام شنيدم كه فرمود: به خدا سوگند اگر رهبر حكومت اسلامى شوم، به خوراك ساده و معمولى و پوشاك خشن و عادى قناعت خواهم كرد؛ در حالى كه قبل از آن، خوراك خوب و گوارا مى‌خوردم و لباس نرم و ارزنده بر تن مى‌كردم، و نيز خود را به زحمت در خواهم افكند، در حالى كه قبل از آن در آسايش به سر مى‌بردم».[3] «مُعلّى» يكى از ياران امام صادق عليه السلام به ايشان گفت: «اگر حكومت در دست شما بود، ما هم زندگى خوشى داشتيم (به نوا مى‌رسيديم)». امام پاسخ داد:

هيهات يا معلّى، اما واللّه لوكان ذلك ماكان الّا سياسة اللّيل و سياسة النّهار و لبس الخشن و اكل الخشب؛[4]

هيهات اى معلّى! به خدا سوگند اگر چنين شود (حكومت در دست ما قرار گيرد) جز اين نيست كه شب در سياست‌گزارى و روز در (اجراى) سياست طى شود، (همراه با) پوشيدن لباس خشن و خوردن غذاى ساده.

[1]. صبحى صالح، نهج‌البلاغه، ص 438.

[2]. محدّث نورى، مستدرك الوسائل، چاپ قديم، ج 1، ص 79.

[3]. رضى‌الدين طبرسى، مكارم الأخلاق، ص 115.

[4]. اصول كافى، ج 1، ص 410.