همچنان در صحنه نگه مى‌دارد. كسى كه براى خدا كار مى‌كند شكست در آن نيست؛ ولو كشته بشويم، شكست نداريم. حضرت سيّدالشهداهم كه كشته شد، لكن شكست خورد؟ الآن بيرق او بلند است و يزيدى تو كار نيست.[1]

6. اهتمام امامان معصوم عليهم السلام‌

امامان معصوم عليهم السلام هر يك به‌گونه‌اى در بزرگداشت خاطره عاشورا و زنده نگهداشتن آن مى‌كوشيدند، از جمله مى‌توان به نقل‌هاى نه‌گانه زير اشاره كرد:

1. كسى در محرّم، امامان معصوم عليهم السلام را خندان نمى‌ديد.[2]

2. براى مجالس عزادارى حسين عليه السلام به ويژه عزاداران در روز عاشورا اهمّيّت ويژه قائل بودند[3] و مى‌گفتند:

من ترك السعى فى حوائجه يوم عاشورا قضى اللّه له حوائج الدنيا؛[4]

كسى كه در روز عاشورا در پى‌حوائج خود نرود و به عزادارى پردازد، خدا حوائج دنيايى او را تأمين مى‌كند.

«طريحى» لغت‌دان بزرگ اسلامى در مجمع‌البحرين‌، ذيل كلمه «عاشورا» (ماده عشر) مى‌نويسد:

موساى كليم عليه السلام در مناجات خود به درگاه خداوند متعال گفت: «پروردگارا! چرا امّت محمد صلى الله عليه و آله را بر ديگر امّت‌ها برترى بخشيده‌اى؟» ندا رسيد به دليل وجود ده چيز كه در ميان آنها ديده مى‌شود. موسى گفت: «آن ده چيز چيست تا بنى‌اسرائيل را به روى آوردن به آنها تشويق كنم؟»؛ ندا رسيد: نماز، روزه، زكات، حجّ، جهاد، جمعه، جماعت، قرآن، علم و عاشورا. موسى گفت:

«عاشورا چيست؟»؛ خداوند متعال فرمود: «عاشورا (روز) گريه كردن و شبيه گريه كنندگان بودن براى دخترزاده محمد صلى الله عليه و آله و خواندن مراثى و اقامه ماتم بر مصيبت فرزند مصطفى است. اى موسى! كسى نيست كه در اين روز اشك بريزد و يا در شما را عزاداران باشد، مگر آنكه بهشت را از آن او كنم و هيچ كس در اين روز مالى در اين راه خرج نمى‌كند، جز آن كه بركتى در مال او مقرّر مى‌دارم و در برابر هر درهم، هفتاد درهم به او مى‌دهم و بهشت را جايگاه او مى‌گردانم و او را مى‌آمرزم، به عزّت و جلالم سوگند كه هيچ زنى يا مردى نيست كه در روز عاشورا اشكى بريزد جز آنكه پاداش صد شهيد را به او عطا كنم».

3. اهتمام به زيارت قبر سيّدالشهدا.[5]

[1]. همان، ص 53.

[2]. بحارالأنوار، ج 44، ص 582 و 832.

[3]. همان، ص 192 و 482.

[4]. مستدرك سفينةالبحار، ماده عشر.

[5]. خصائص الحسينيّه، ص 66 و 269.