- محقق ثانى، علوى، مجموعه ابرار.

- مستدرك الوسائل، الشيعه، محدّث نورى.

- مشكات الانوار، رضى‌الدين طبرسى.

- مصباح الفقيه، حاج آقا رضا همدانى.

- مصباح المنير، فيومى.

- معانى الاخبار، صدوق.

- مفاتيح‌الجنان، محدّث قمى.

- مفاتيح الشرايع، فيض كاشانى.

- مفتاح الكرامة، حسينى عاملى.

- مفردات، راغب.

- مقائيس اللغة، ابن‌فارس.

- مقتل الحسين، مقرم.

- مقتل الحسين، خوارزمى.

- مقتل، خوارزمى.

- مقتل عوالم، بحرانى.

- مكارم اخلاق، رضى الدين طبرسى.

- منتهى الادب، صفى‌پور.

- منهاج البراعة، علامه خوئى.

- مواعظ العدديّه، على مشكينى.

- ميراث اسلامى ايران، آقايان هدايت‌پناه و عابدى.

- ناسخ التواريخ، سپهر.

- نظريه‌هاى مختلف در روابط بين‌الملل، سيف‌زاده.

- نهج‌البلاغه، سيد رضى.

- نهج‌البلاغه، صبحى، صالح.

- نهج‌الشهاده، احمد فرزانه.

- نهج‌الفصاحه، احمد فرزانه.

- نهضت‌هاى اسلامى در صد ساله اخير، مرتضى مطهرى.

- وسائل الشيعه، حر عاملى.

- يادنامه شهيد مظلوم آيت الله بهشتى، حسينى.

- ينابيع‌المودة، سليمان قندوزى حنفى.[1]

-/ اگر كسى در فرداى قيامت، در حالى كه همه اعمال نيك را انجام داده باشد[ به صحنه محشر] در آيد و دوستدار همه انبيا و اوليا باشد،

- همه روزها را بى‌خستگى روزه گرفته باشد و شب‌ها را بدون كسالت به شب زنده‌دارى به پا خاسته باشد،

- و هزار سال عارى از گناه و به دور از لغزش زندگى كرده باشد،

- در روز رستاخيز جز از محبّت اميرالمؤمنين على‌[ عليه السلام با وجود آن همه اعمال‌] بهره‌مند نخواهد شد. كشف‌المراد فى شرح تجريد الأعتقاد، شكورى، ص 6).

[1] شفيعى مازندرانى، محمد، درسهايى از وصيت نامه امام خمينى(ره)، 1جلد، دفتر نشر معارف - قم، چاپ: پنجاه و هشتم، 1390.