عقيق كه همين اندازه‌اند، و با اين حساب اهل جده از حاضران مسجدالحرام محسوب‌اند و موظفند به حج قرآن يا افراد مى‌باشند.

چنانكه در بعضى از روايات است كه «من كان منزله دون المواقيت»: آنكه خانه‌اش پيش از ميقات‌هاست، كه چون اين سه از دو ميقات ديگر نزديك‌ترند، همه آنان كه ميان اينها و مسجدالحرام مى‌باشند از حاضرى مسجدالحرام محسوبند، چنانكه بسيارى از فقهاء فرموده‌اند.

ولى اين اندازه از نظر عرفى و شرعى بسيار بعيد است، كه عرفاً كسى از شانزده فرسنگى از اهالى مسجدالحرام نيست، به حساب حدّ حضورِ مقابل سفر نيز ناسازگار است، كه سفر دو سره آن زمان هشت فرسنگ و يك سره‌اش چهار فرسنگ بوده است.

اينجا با مقياس گرفتن خود آيه «حاضرى مسجدالحرام» طبعاً احاديث چهار فرسنگ بر احاديث شانزده فرسنگ مقدم است، خصوصاً كه اين دسته را مى‌توان بر چهار ضلع حمل كرد كه 4* 16/ 4 فرسنگ چنانكه حديث حريز نيز صريح بر اين مطلب است‌[1]، و طبعاً حديث «من كان دون المواقيت» طرح شده و قابل پذيرش نخواهد بود.

[1] - وافى، ج 2 2، ص 75، حريز از زراره از حضرت باقر( ع) در اين جمله از آيه« ذلِكَ لِمَنْ لَمْ يَكُنْ أَهْلُهُ حاضِرِى الْمَسْجِدِ الْحَرامِ» فرمود: اهل مكه حج تمتع ندارند، و هر كه اهلش كمتر از 48 ميل كه 16 فرسنگ است نيز/ چنان است مثل ذات عرق و عسفان چنانكه دور مكه مى‌گردد مشمول اين آيه است و هر كه اهلش دورتر از اين باشند بايستى حج تمتع انجام دهد.

و مى‌بينيم كه 48 ميل را مسافت چهار طرف مكه دانسته كه از هر سمتى 12 ميل يعنى چهار فرسنگ است.