بنابراين نه بودن زاد و راحله شرط استطاعت است:[1]- گرچه برحسب حديث هر كه آنها را داشته باشد با ملاحظه بقيه استطاعت‌ها مستطيع است و نه آنكه استطاعت مالى در انحصار بودن «زاد و راحله» است، بلكه تنها امكان تهيه اين پنج شرط كه: 1- عقلش را تا حد كمال علاج كند. 2- موانع شرعى را برطرف سازد. 3- مال مورد نيازش را فراهم كند. 4- كسالت بدنيش را كه مانع اين سفر است علاج كند. 5- موانع راه را برطرف سازد اگر توانائى اينها را داشته قطعاً مورد «مَنِ اسْتَطاعَ إِلَيْهِ سَبِيلًا» است.

پس اگر كسى در اين راه حاجتى به وسيله سوارى ندارد و به قول معروف «راحلتى رجلاى» است، پاهايش وسيله سوارى اوست، از اين نظر مستطيع است، چنانكه پيادگان در آيه اعلام حج در صف اوّل مستطيعانند: «يَأْتُوكَ رِجالًا ...» پيادگان بيايند.[2]

[1] - وسائل‌الشيعه، ج 5، ص 29، ح 2، خبر صحيح ابوبصير كه خدمت امام صادق( ع) عرض كردم آيه« وَ لِلَّهِ عَلَى النَّاسِ حِجُّ الْبَيْتِ مَنِ اسْتَطاعَ إِلَيْهِ سَبِيلًا» فرمود: اگر ندارد پياده برود، گفتم: نمى‌تواند پياده‌روى كند، فرمود: پياده و سواره برود، گفتم: هرگز نمى‌تواند پياده‌روى كند، فرمود: خدمتكار گروهى از حاجيان شود و بدين‌وسيله حج كند

[2] -« يَأْتُوكَ رِجالًا» پياده‌ها بيايند، اينجا نتيجه اعلام واجب حج است بنابراين در صورت امكان بر پيادگان نيز واجب است، بلكه در وصف اوّل نهاد شده‌اند و سپس« وَ عَلى كُلِّ ضامِرٍ» و بر هر شتر لاغرى و ديگر هيچ، كه حج تنها بر توانگران واجب نيست بلكه بر عموم توانايان كه بيشترشان ثروتمند نيستند.