مسأله 24- آنجا كه منتقل به روزه مى‌شود احتياط اين است كه اگر عمداً از روى عذر سه روز روزه مكه را نگرفت، پس از برگشتن بگيرد، كه مجموعاً ده روز مى‌شود، ولى سه روز اوّل را به نيت مافى‌الذمه بگيرد كه همان سه روز اوّل حساب شود، يا ضمن هفت روز ديگر و در آخر سه روز اوّل محسوب گردد.

مسأله 25- در زمينه‌اى كه به علت نبودن مصرف قربانى منتقل به پول مى‌شود، احتياطاً به خانواده‌اش سفارش كند كه همان روز عيد قبل از غروب در وطنش قربانى كند و سپس خودش در منى وقت غروب حلق يا تقصير كند، پول قربانى هم در صورت امكان همان روز به اهلش صدقه داده شود، و احتياط بهتر و بيشتر اينكه در زمينه موجود كه اصولًا در زمان و مكان معين نمى‌توان قربانى كرد، جمع ميان اين دو را حتى‌المقدور بكند.

مسأله 26- كسانى كه نمى‌توانند روزهاى منى قربانى كنند ولى امكان قربانى كردن در روزهاى ديگر دارند و خودشان نمى‌توانند به اين منظور بمانند، واجب است پول قربانى را نزد شخصى كه تا آخر ذيحجه در مكه مى‌ماند، و تمكن از انجام اين وظيفه را دارد بگذارند، و اختيار مطلق دهند كه با اين مبلغ وظيفه‌او را انجام دهند كه اگر شد قربانى و اگر نشد همين پول ميان مستحقانش تقسيم شود.

خلاصه بحث:

نتيجه و خلاصه بحث قربانى اين شد كه:

1- اگر روز عيد مى‌تواند قربانى در منى كند و به مصرفش برساند واجب است در حدود امكانش به ترتيب: شتر گاو گوسفند: قربانى كند.

2- اگر روز عيد نشد تا روز سيزدهم به طور مساوى بايد تكليفش را انجام دهد.