5- اضطرارى شبانه مشعر را با اختيارى عرفه درك كند كه ظاهراً درست است.

6- اضطرارى شبانه‌اش را با اضطرارى عرفه درك كند كه ظاهراً صحيح است.

7- فقط اختيارى عرفه را درك كند كه ظاهراً صحيح است، ولى جاى احتياط شديد است كه اعاده كند.

8- فقط اضطرارى عرفه را درك كند كه قطعاً باطل است.

اين هشت مورد از نظر اتفاقى و اختلافى بودن صحت و بطلانشان دو قسم‌اند:

1- قسم اوّل دوّم اجماعا صحيح است. 2- و قسم هشتم اجماعاً باطل است و پنج قسم ديگر اختلافى است، و ما بر حسب احاديث صحيحه صحت بعضى و بطلان بعضى را رجحان داده‌ايم كه در نتيجه فقط مورد سوّم كه از موارد اختلاف است باطل و قسم هشتم نيز بالاجماع باطل است، يعنى اگر فقط اضطرارى عرفه يا اضطرارى روزانه مشعرالحرام را درك كند باطل است، گرچه در ساير موارد اختلاف نيز احتياط بجاست.

منى: آرزوها

«ثُمَّ أَفِيضُوا مِنْ حَيْثُ أَفاضَ النَّاسُ وَ اسْتَغْفِرُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ‌» (البقره: 199): «سپس از مشعرالحرام به سوى منى كوچ كنيد بجوشيد و همچون سيل خروشان شويد، از آنجا و از آن‌رو و آن‌گونه كه سيل «ناس» مى‌جوشند و مى‌خروشند، و از خداى پوزش و آمرزش بخواهيد كه هم او بخشاينده مهربان است».

در عرفات و مشعرالحرام از نظر فقه عملى كارى واجب نبود و تنها وقوف «درنگ» كه خود صوره بيكارى است، گرچه از نظر فقه أسرار عالمى معانى و رموز بود.