مثلًا زمينه جورى است كه براى سفر حج بايستى از ماه رمضان راهى شد كه طبعاً روزه در سفر صحيح نيست، حج و روزه كه ظاهراً دو واجب برابرند اينجا مزاحم يكديگرند، ولى باز هم حج مقدم است كه روزه را مى‌توان بعداً گرفت، ولى حج خود عذرى است قطعى براى جائز بودن سفر در ماه روزه، و حتى اگر براى انجام واجبى كوچك‌تر از روزه، يا ترك حرامى كوچك‌تر از ترك روزه سفر كند نيز جائز است و براى حج واجب مى‌باشد.

واجبات يا محرمات بزرگ‌تر از حج:

اينگونه واجب و محرمات اگر فوتى باشند كه در صورت ترك كنونى آن واجب يا انجام كنونى آن حرام قابل جبران در آينده نباشند بى‌شك حج را از وجوب مى‌اندازند، گرچه اينجا نيز اگر حج كند درست است و از باب نمونه به مسائل زيرين توجه كنيد:

مسأله 1- كشور اسلامى ما دينمان جانمان عرضمان ناموسمان استقلالمان مورد هجوم و خطر دست‌اندازى يا دست‌يابى دشمن است، كه احتياج لازم به مقدارى مال و تعدادى مجاهدين شايسته براى رفع دشمن داريم، اينجا مقاومت با دشمن از حج و از هر واجب ديگرى واجب‌تر است، كه حج را مى‌توان به سال ديگر انداخت، اگر هم نشد واجبى كه خود زمينه حفظ آن واجب است از دست رفته، ولى غفلت از دشمن احياناً آن هم جائز نيست، اينجاست كه حجّ مستطيعان جهاد و دفاع از نواميس اسلامى است، كه با تمامى امكانات خود بپا خيزند. اگر اموال مجاهدان كافى است ديگر مستطيعان واجب الحجند، و اگر كافى نيست، اينها هم كه خود نمى‌توانند در جبهه دفاع آينده بايستى با مال استطاعت كه در اختيار مجاهدين مى‌نهند دفاع كنند.