است، عيد نفى شيطان: «لاإله» و اثبات رحمان: «إلاالله» كه عيد سعيد تحقق بخشيدن «لا إله الا الله» است.

اين است كه دعاهايش هم حساس‌ترين دعاهاسته، در خبر است كه چون به مشعرالحرام رسيدى بگو: «پروردگارا! در اين جايگاه رحمم كن، علمم را زياد، دينم را سالم و مناسكم را بپذير» «لغزش‌هاى گذشته‌ام را جبران فرما و عذر مرا بپذير» كه طبعاً همه لغزش‌ها و از جمله لغزش‌هاى عرفات را نيز شامل است.

و روز عيد «قربان» كه عيد اثبات «رحمان» است پس از نفى شيطان، عيد خون چه در نفيش كه در جبهه شيطان، و چه اثبات رحمان، كه همين هم اصل است، اين روز كه با همه نشيب و فراز جوش و خروش زد و خورد و سپس قربانى با اين همه شب و روزش عيد است، گرچه اصلش همان روز است: بزرگ‌ترين عيد اسلامى: عيد خون عيد غلبه بر شيطان، عيد ناس و غلبه بر نسناس، عيد فداكارى در راه «إله ناس».

اكنون سپاه آگاه در انتظار يورش دسته‌جمعى روز است، كه نخست شيطان بزرگ را از پاى افكند، و سپس خود راه حق فدا و قربانى كند، كه قربانى نماينده فداكارى است، و رمى جمره نماينده‌شيطان زدن است و روى هم «لا إله الاالله»!

حد مكانى مشعرالحرام!

چنانكه در اخبار معتبره آمده حد مكانى مشعرالحرام بين مأزمين تا وادى محشر است، و چنان‌چه جا تنگ شد مى‌توانى بر فراز كوه مأزمين نيز وقوف كنى، و در آخر كار در وادى محشر: آنجا كه فيل و اصحابش براى ويران كردن خانه خدا رسيدند و به بمباران شدند، اما تو در حال اضطرار اينجا را اردوگاه زدن شيطان قرار مى‌دهى، ولى نه در حال اختيار! كه مكانى نامبارك‌