ولى اين خبر تنها استراحت را كه طبعاً در زمينه خستگى است تجويز مى‌كند، و در صحيحه عبدالرحمان بن أبى عبدالله از آن حضرت است كه «ننشيند ميان صفا و مروه مگر از خستگى»[1].

بنابراين جواز توقف يا نشستن در بين راه در انحصار رفع خستگى يا هر ضرورت ديگر است، ولى بر خود صفا يا مروه چه خسته باشد يا نه برحسب سنت رسول الله (ص) مى‌تواند بنشيند، حتى در بعضى اخبار دارد به اندازه خواندن سوره بقره بر هر يك مى‌تواند توقف كند.

حلق يا تقصير:

بعد از سعى عمره تمتع تنها به وسيله تقصير از احرام خارج مى‌شود، و بعد از سعى عمره مفرده مخير است بين حلق و تقصير و حلق افضل است مگر اينكه سرش را بسته يا چسبانيده باشد كه برحسب روايت بايستى سربتراشد.[2] و خروج از احرام حج پس از رمى جمره عقبه و قربانى در تمتع و پس از رمى جمره عقبه در قرآن و افراد، خروج از احرام در اينجاها با حلق يا تقصير است چنان‌كه مفصلًا خواهد آمد و فعلًا مسائلى چند پيرامون حلق و تقصير پس از سعى:

مسأله 1- حلق تراشيدن سر است چه با تيغ با ماشين ته زنى صفر، يا هر وسيله ديگر گرچه با ماليدن دوا باشد، و تقصير كوتاه كردن مو يا ناخن است به هر وسيله ممكن، و كندن مو يا ناخن از ريشه كافى نيست، مگر آنكه قسمتى از

[1] - وسائل الشيعه باب 30 سعى

[2] - هشام بن سالم از حضرت صادق( ع)« واجب است سر تراشى بر كسى كه سرش را بسته يا چسبانيده، چه در حج و چه در عمره»( كه مقصود عمره مفرده است)( وافى، ج 8، ص 178، باب الحلق والتقصير)( اسرار حج 20).