سپس در آيه آخرين تنها به منظور حاجت زندگى و نه هوس و بازى با جان حيوانات فقط صيد دريائى را حلال كه «حلال شد براى شما صيد دريائى و خوردنش، توشه‌اى براى شما ورهگذران، و حرام است بر شما صيد خشكى (چه زمينى و چه هوائى) تا هنگامى كه محرميد (در حرم و غيرحرم كه در حرم بدون احرام هم حرام است) و از خداى كه به سوى رهسپاريد و در آخر به سويش محشوريد پرهيز كنيد».

و نه تنها خود صيد كردن حرام است كه «غَيْرَالصَّيْدَ وَ أَنْتُمْ حُرُمٌ‌»: هرگونه راهى و چاره‌اى براى صيد هر قسم تكاپوئى برايش حرام است: صيد كردن كشتن و خوردن صيد را يكجا بر محرم حرام كرده، و در آيه‌اى ديگر كشتنش را «لا تَقْتُلُوا الصَّيْدَ وَ أَنْتُمْ حُرُمٌ‌» و در سومى «أُحِلَّ لَكُمْ صَيْدُ الْبَحْرِ وَ طَعامُهُ‌» با حلال كردن صيد و خوردن حيوان دريائى اشاره به حرمت صيد خشكى از هر جهت نموده كه: صيد كردن كشتن و خوردن صيد هر يك مستقلًا بر محرم حرامند و بر غيرمحرم نيز در حرم، كه اگر كسى صيد كرد چه محرم باشد يا نه، چه در حرم يا بيرون حرم كشتن و خوردنش بر محرم حرام است، و اگر كسى صيد كرد و ديگرى كشت چه محرم باشد، يا نه خوردنش بر محرم حرام است، كه هم صيد كردن و هم كشتن و خوردنش بر محرم حرام است، و اگر كسى صيد كرد و ديگرى كشت چه محرم باشد يا نه خوردنش بر محرم حرام است، كه هم صيد كردن و هم كشتن صيد و هم خوردنش در حال احرام هر يك مستقلًا حرام است، و در صورت جمع مجموعه محرمات است.

اندكى ديگر در جمله «غَيْرَالصَّيْدَ وَ أَنْتُمْ حُرُمٌ‌» مى‌انديشيم، كه: آيا تنها حلال دانستن صيد در حال احرام حرام است، يا حلال داشتن صيد هرگونه كه باشد؟