علم به وجوب فعلى عمره تمتع نيت عمره مفرده كند، كه در صورت عمد بدعت و ظاهراً باطل است.

مسأله 10- اگر به گمان عدم استطاعت نيت استحباب كند ولى مستطيع بوده يا به گمان استطاعت نيت وجوب كند، ولى مستطيع نبوده، در هر كدام دو صورت عملش درست است گرچه در صورت دوّم به حساب حجه‌الاسلام نمى‌آيد.

مسأله 11- كسانى كه مبتلاى به وسواس در نيت مى‌باشند و نامش را احتياط مى‌گذارند بايد بدانند كه اصولًا وسواس روح عمل را مى‌كشد، و احياناً باطلش مى‌كند، مانند كسانى كه با وجود تمامى شرائط لبيك گفته و طبعاً محرم شده‌اند، و سپس به حساب وسواس و به گمان احتياط، احرام را بر هم زنند كه بر هم زندنش هم ممكن نيست تنها به گمان اينكه با بيرون كردن و يا حركت دادن لباس احرام از احرام بيرون مى‌آيند، مجدداً به ميقات رفته و تجديدش كنند، بدانند كه اينگونه اعمال برخلاف حكم خداست و احياناً انسان را مبتلاى به كفارات و زحماتى هم مى‌كند، و به طور كلى نمى‌توان از احرامى كه به طور صحيح انجام شد بيرون رفت، مگر با انجام مناسك مربوطه‌اش، و بيرون كردن لباس احرام و شكستن نيت هرگز اثرى در خارج شدن از احرام ندارد.

مسأله 12- براى انجام سائر اعمال حج و عمره هرگز تجديد نيت شرط نيست، بلكه همچون اعمال نماز كه به دنباله همان نيت اوّل انجام مى‌شود و كافى است، اينجا هم طواف و نمازش سعى و تقصيرش طواف نساء و نمازش، و يا هر واجبى ديگر از واجبات حج يا عمره، همين اندازه كه بر اساس نيت اوّل انجام گيرد كافى است، به همين اندازه كه اگر بپرسند چه مى‌كنى و براى چه؟ بتوانى بگوئى: طواف يا ... براى عمره يا حج انجام مى‌دهم و ديگر هيچ.