اين «حج» كه در حقيقت همه اسلام است، با مناسك سراسر جنبش و حركتش مى‌فهماند كه اسلا حركت است و فكر، حركت بر پايه فكر، فكر هم مايه و پايه حركت!

اين حج را ما مسلمين دور از اسلام، هم از حركت و هم از فكرش تهى‌ساخته‌ايم، تبديل به اعمالى خشك و بى‌مغز، و سودجوئى گروهى تجار حج نموده‌ايم، با آنكه مناسك حج خودجنگى كامل است از هر آنچه خدا خواسته به ما بفهماند، دوره كاملى است از همه اسلام، كه با ما ضايع كردن اين الگوى كامل همه اسلام را به معنى ساخته‌ايم.

كشور حج دولت اسلام؛

كشور حج كه در يك زمان و يك مكان با گردآمدن عموم مستطيعان مسلمان تشكيل مى‌يابد، كشورى كه تنها قانونش قرآن و پادشاهش خداى جهان و نخست وزيرش خاتم پيمبران و وزيران و فرمانفرمايش دوازده امامند، كه از همگى قوانين و قانونگذاران و صاحب منصبان در اين زمان و مكان سلب مسئوليت را در انحصار به پا خاستن براى به پا ساختن قرآن مى‌نهد، اين كشور به مسلمين تمرين عملى مى‌دهد كه در تكاپوى دولت جهانى اسلامى باشند كه تنها قرآن و ديگر هيچ بر جهان حكومت كند، تمامى مرزها و قانون‌ها و جدائى‌ها بركنار گردد.

اين است «قِياماً لِلنَّاسِ‌» به منظور تأسيس آن يگانه دولت پرافتخار و پراقتدار تكاپو كنند، قدرت‌هاى علمى و ايمانى، مالى و جنگى، سياسى و اقتصادى پراكنده، يكدست و يك داستان براى بلند كردن پرچم «لا إله إلا الله محمد رسول الله» بر بلندترين قله‌هاى هستى قيام كنند: قيامِ «ناس»: خوانده‌شدگان كشور حج، عليه «نسناس»: رانده شدگان از كشور حج.