فصل چهارم: ادله ولايت فقيه‌

استاد در آثار مختلف خود به طور ضمنى و استطرادى به تبيين بعضى ادله ولايت فقيه پرداختند كه اين‌جا اشاره مى‌شود.

1- دليلى عقلى (اهتمام شارع به دنيا و آخرت)

غايت خداوند متعال از فرستادن قرآن، هدايت و راهنمايى و سعادت بشر بوده است و همين طورى كه در بحث سكولاريزم گذشت اهتمام خداوند اختصاص به آخرت نداشته و سعادت هر دو جهان منظور است، و لذا برپايى عدالت اجتماعى، يكى از فلسفه‌هاى بعثت در قرآن ذكر شده است. براى اين منظور خداوند احكام اجتماعى در آيين اسلام وضع و فرستاده است و پيامبران و امامان مسئوليت اجراى آنها را بر عهده داشتند، و به تعبير كلامى، فرستادن پيامبران و احكام شريعت و رهبرى امت به دست امامان همه از الطاف خداوند هستند. و اين لطف نبايد به دوره خاص و محدودى منحصر و مردم ديگر از آن محروم گردند.

لذا به خاطر اهميت مضاعف مسأله حكومت در اجراى شريعت و لطف بودن آن، شارع مقدس بايد تكليف آن را در عصر غيبت مشخص كند تا مردم از تحيّر و سرگردانى خارج گردند. و گرنه جامعيت و خاتميت اسلام مورد ترديد