است كه اين قدر قدرت جلوگيرى داشته باشد[1].

براى تأييد مدعاى فوق نيم‌نگاهى به تفاوت فاحش آمار طلاق ايران و كشورهاى غربى مى‌اندازيم.

آمار طلاق‌هاى ايران در سال 1345 (60%)، در سال 1355 (10%)، در سال 1376 (8%) بوده است.

اما آخرين اطلاعات از آمار طلاق در كشورهاى غربى از سال 1978 تا 1991 (34%) را نشان مى‌دهد[2].

اين‌جاست كه انسان به ياد سخن ولتر، دانشمند نامى غرب مى‌افتد كه مى‌گويد:

شايد هرگز قانونى كامل‌تر از قوانين قرآن درباره طلاق وضع نشده باشد[3].

بانو دكتر ساچيكو مورآتا محقق ژاپنى نيز مى‌گويد:

تعيين محلّل در حقيقت، براى جلوگيرى از تصميم آنى مرد است كه بدون مطالعه، اقدام به مطلّقه كردن همسر خود نكند و اين امر از نظر عاطفى، ضربه هولناكى است براى مرد كه تحمّل آن آسان نيست. من به عنوان يك نيمه مسلمان محقق، مى‌پرسم: چرا مسلمانان همواره جنبه‌هاى منفى هر موضوعى را گرفته و درباره آن مجادله مى‌كنند؟ غرب با همه پيشرفت در بسيارى از موارد، به سوى شرق و به خصوص احكام اسلام، روى آورده است‌[4].

[1] - امدادهاى غيبى در زندگى بشر، ص 198- 199/ نظام حقوق زن در اسلام، بخش دهم.

[2] - نقل از، روزنامه اطلاعات، ص 3، 6 تير 1378.

[3] - جواد حديدى، اسلام از نظر ولتر، دانشگاه مشهد، 1343، ص 103.

[4] - گفت‌وگو با خانم ژاپن، دكتر ساچيكو مورآتا، انتشارات دفتر مذهبى سيمان خارسيت درود، بى‌تا، ص 18.