سخن مركز تأليف متون درسى حوزه (متون)

بسم اللّه الرّحمن الرّحيم‌

السّلام على الإمام المهدى الذي يملأ الأرض قسطا و عدلا.

آبشار دانش، دراززمانى بر دامن حوزه فرومى‌باريد و از آن‌جا به دشت سبز سينه‌ها. اين، در روزگارى بود كه حوزه، به‌سان دشت تشنه، آغوش بر جويبارهاى دانش گشوده بود و گونه‌گون دانش‌ها را در بر مى‌كشيد و در كارگاه انديشه خود، سره را از ناسره جدا مى‌ساخت.

حوزه با زمان پيش مى‌رفت و با دانش‌هاى روز در مى‌آميخت و نيازهاى خود و جامعه را از دل آن‌ها بيرون مى‌كشيد. حركت، رويش، و جوشش، تمام زواياى حوزه را فراگرفته بود. در هر عرصه‌اى كه گام مى‌گذاشت، سخنى نو داشت و دريچه‌اى جديد به روشنايى مى‌گشود. پرتو از قرآن و سنّت مى‌گرفت و در پرتو قرآن و سنّت سير مى‌كرد. علم، گمشده پروردگان اين حوزه بود. در هرجا كه گام مى‌نهادند، به هر كانونى كه در مى‌آمدند، در هر محفلى كه بار مى‌يافتند، در هر قلمروى كه ره مى‌پوييدند، بر سر هر چشمه‌اى كه رحل مى‌افكندند، در پى گمشده خود بودند كه بيابند و برگيرند و به گاه نياز، به كار بندند.

حقيقت‌جو بودند و در پى حقيقت روان. اگر انديشه‌اى را نقد مى‌كردند، اگر نوشته‌اى را به بوته بررسى مى‌نهادند، در پى آن بودند كه غبار از چهره حقيقت بسترند و راه روشن را بنمايانند و به سرچشمه خورشيد ره گشايند. بسيارى از آنان، هم در فقه، اصول، كلام، تفسير، فلسفه، و ادبيّات، نگارش‌هايى داشتند و هم در علومى ديگر، مانند رياضيّات و طب. پرتكاپو بودند و خستگى‌ناپذير. با سستى، تن پرورى، و راحت‌جويى ميانه‌اى نداشتند. مرد عرصه‌هاى كار بودند و تلاش. براى رسيدن به قلّه‌هاى دانش، هميشه در حركت بودند و خيزش. گردنه‌هاى دشوار گذر و راه‌هاى پر پيچ‌وخم را مى‌پيمودند تا به افق روشن دانش برسند و تمدّنى زيبا و پرشكوه پديد آورند.

آن‌چه را گفته آمد، مى‌شود از آثار علمى به جاى مانده از دوره‌هاى گوناگون و نيز از نقشى كه عالمان و دانش‌آموختگان حوزه‌هاى نجف، بغداد، حلّه، رى، اصفهان، قم، جبل عامل، و ... در جهان اسلام و در رشد و تعالى فكرى مسلمانان داشته‌اند، به درستى فهميد.

امروزه اگر حوزه بر آن است كه شكوه آفريند و با انقلاب نور، هماهنگ و هم‌آوا شود، ناگزير بايد در