نام کتاب : حكومت اسلامى در چشمانداز ما نویسنده : سبحانى، شيخ جعفر جلد : 1 صفحه : 134
مقابل بكوشد، و طرفين با چنين تعهدى، به
دادوستد پرداخته و هر كدام متعهد مىگردد كه نسبت به ديگرى كارى را انجام دهد.[1]
بيعت در اعصار پيش از اسلام
بيعت كه يك نوع عهد و پيمان با رئيس است از آداب و رسوم عرب پيش از
اسلام بوده و هرگز اسلام مبتكر و پايهگذار آن نبوده است، و چون چنين عهد و پيمانى
به نفع اجتماع مىباشد، اسلام آن را امضا كرده و آن را از عقود لازم شمرده، كه عمل
به آن واجب و نقض و شكستن آن حرام مىباشد.
مردم مدينه در سالهاى يازدهم و دوازدهم هجرت در «عقبه» و «منى» دو
بار با پيامبر گرامى صلى اللّه عليه و اله و سلم بيعت كردند و پيمان بستند كه براى
خدا شريك قائل نشوند، دزدى نكنند، و از فحشاء دورى كنند و ....[2]
در پيمان دوم گام فراتر نهادند، و با پيامبر پيمان بستند كه از وجود او دفاع كنند،
همچنان كه از فرزندان خود دفاع مىنمايند.[3]
مردم مدينه، به همان مفهوم بيعت كه پيش از اسلام كه با سران