اين همه تأكيد و سفارش براى اين است كه مبادا بر اثر غفلت و بى‌خبرى، ملت اسلامى يا يك دسته از آنان غافلگير، و در نتيجه بى‌اطلاعى دچار آسيب شوند و احيانا بدون اين‌كه متوجه باشند آلت بى‌اراده اجراى مقاصد ديگران گردند وبه زيان خو، كارى را انجام دهند.

امام صادق عليه السّلام درباره فردى كه بدون بصيرت و بينايى كارى را انجام مى‌دهد چنين مى‌فرمايد:

«العامل على غير بصيرة كالسائر على غير الطّريق لا تزيده سرعة السير من الطّريق إلّا بعدا».[1] «كسى كه بدون بصيرت و آگاهى كار را انجام مى‌دهد بسان كسى است كه در بيراهه به سرعت مى‌رود، اين كار نتيجه‌اى جز دورى از مقصد، ندارد».

[1] - وافى، ج 1، ص 49.