شكستند و اهتمام كردند كه رسول خدا را از شهر و وطن خود بيرون كنند قتال و كارزار نمى‌كنيد؟ درصورتى‌كه آنها اوّل بار به دشمنى و قتال شما برخاستند ... با آن كافران به قتال و كارزار برخيزيد تا خدا آنان را به دست شما عذاب كند و خوار گرداند و شما را بر آنها منصور و غالب نمايد و دل‌هاى اهل ايمان را شفا بخشد».[1] در سوره منافقون نيز آنان تكان‌دهنده‌اى در مذمت و تشنيع آنان وارد شده و آن چنان بيزارى خدا و رسول را از آنان ابراز كرده كه گويى باطنى نجس‌تر از مشركين دارند و از كارهاى مهم آنان تفرقه‌اندازى بين مسلمين است. آنها چنين بودند: «اينها همان مردم بد خواهند كه مى‌گويند بر اصحاب رسول انفاق مال نكنيد تا مردم از گردش پراكنده شوند ...».[2] و نيز فرمود: «همانا فرعون در زمين مصر تكبّر و گردن‌كشى آغاز كرد و ميان اهل آن سرزمين تفرقه و اختلاف افكند و طايفه‌اى را سخت ضعيفت و ذليل كرد. پسرانشان را مى‌كش و زنان را زنده مى‌گذاشت».[3] آيات قرآنى سيادت و آقايى انسان‌ها را در سايه تشكل و يك‌پارچگى دانسته و نزاع و تفرقه را موجب هتك حيثيت جامعه و سستى آنان مى‌داند و مى‌فرمايد: «هرگز راه اختلاف و تفرقه را نپوييد كه در اثر تفرقه ضعيف شده و قدرت و عظمت شما نابود خواهد شد».[4] گذشته از آيات قرآن كريم، در روايات و تاريخ شواهد بسيارى در اين زمينه وجود دارد. امير مؤمنان عليه السّلام در نامه‌اى كه به مردم مصر مى‌نويسد، مى‌فرمايد:

پس سخن او (مالك اشتر) را بشنويد و فرمانش را در آنچه مطابق حق است پيرو باشيد ... پس اگر شما را امر كند كه به سوى دشمن برويد، روانه گرديد و اگر

[1] - توبه آيه 13 و 14:\i« ألا تقاتلون قوما نكشوا بأيمانهم و همّوا با خراج الرسول و هم بدئوكم اوّل مرّه.»\E و نيز\i« قاتلوهم يعذبهم اللّه بايديكم و يخزهم و ينصركم عليهم و ليشف صدور قوم مومنين».\E

[2] - منافقون( 63) آيه 7:\i« هم الذين يقولون لا تنفقوا على من عند رسول اللّه حتى ينفضّوا».\E

[3] - قصص( 28) آيه 4:\i« ان فرعون علا فى الارض و جعل اهلها شيعا يستضعف طائفة منهم يذّبح ابنائهم و يستحيى نسائهم».\E

[4] - انفال( 8) آيه 8:\i« و لا تنازعوا فتفشلوا و تذهب ريحكم».\E