امام عليه السّلام در اين فراز، از سلطه كسانى شكايت مى‌كند كه احكام خدا را تحريف و اهل بيت عليهم السّلام را خانه‌نشين كرده‌اند. حضرت از آن مقام به درجه رفيعه ياد فرموده و سلطه بر آن درجعه رفيه را، اعوجاج همه چيز و تحريف شريعت و تغيير سنّت دانسته است و به عبارت ديگر، تعطيل احكام و متروك ماندن قرآن را، در اثر مغلوب شدن خلفاى الهى دانسته است. اينك، آيا مى‌توان گفت كه «خلافت» فقط به اعطاى مردم وابسته است؟ و امرى بوده كه تاريخ آن را پس از رحلت رسول اللّه صلّى اللّه عليه و اله ثبت كرده است؟

14. برهان عقلى مرحوم نراقى بر ولايت فقيه‌

برخى با القاى شبهه در برهان عقلى كه مرحوم نراقى اقامه كرده و در جهت اثبات ضرورت ولايت فقيه بدان استدلال كرده، آن را مخدوش و از اعتبار ساقط دانسته‌اند.

اشكال ايشان به طور اختصار عبارت است از:

مرحوم نراقى، استدلالى عقلى مركب از دو برهان كرده كه فقط برهان اوّل آن تمام است. برهان اوّل عبارت است از اين‌كه ايجاد نظم جامعه، به قدرت اجرايى نياز دارد (صغرا) و هر قدرت اجرايى بايد به كسى كه از عهده آن برآيد؛ واگذار شود (كبرا) در نتيجه، نظم در جامعه بايد به شخص يا هيئتى كه از عهده آن برآيد، واگذار شود.

برهان دوم عبارت است از اين‌كه فقيه، براى مديريت جامعه اولويت دارد (صغرا) و هركس كه اولويت دارد، بايد مديريت جامعه به او واگذار شود (كبرا). پس مديريت جامعه بايد به فقيه واگذار شود.

اشكال كننده در صغراى برهان دوم تشكيك كرده كه «به چه دليل، فقيه، از بين طبقات جامعه اولويت دارد؟»؛ زيرا نه در ذات كلم ( «فقيه» اين اولويت هست تا با تحليل، بدان اولويت برسيم و نه مى‌توان گفت كه اين اولويت را، مقام برترى، تعبدا به‌[1]

[1] - دعاى چهل و هشتم، صحيفه سجاديه:\i« اللهم! إن هذا المقام لخلفائك و اصفيائك و مواضع أمنائك في الدرجة الرفيعة التي اختصصتهم بها قد ابتزّوها و انت المقدر لذلك ... حتى عاد صفوتك و خلفاؤك مغلوبين مقهورين مبتّزّين يرون حكمك مبدّلا و كتابك منبوذا و فرائضّك محرّفة عن جهات اشراعك و سنن نبيك متروكة. اللهم العن أعداءهم من الأولين و الآخرين و من رضي بفعالهم و أشياعهم و أتباعهم ... و عجلّ الفرج و الرّوح و النّصرة و التمكين و التأييد لهم»\E.