خلاصه‌اى از رساله «الولايه» نوشته عارف بزرگ ميرزا محمد رضا قمشه‌اى‌

پيامبر خدا خليفه خدا بود و خدا به او خطاب فرمود: «ما تو را نفرستاديم، مگر براى اين‌كه رحمت براى عالميان باشى».[1] و نيز فرمود: «ما تو را جز براى اين‌كه عموم مردم را بشارت دهى و بترسانى نفرستاديم».[2] پيامبر مأمور ايصال مردم به كمالاتشان بود، پس واجب شد كه در بين مردم قيام به اقامه حجت كند و در صورت تخلف، نهادن شمشير در بين آنها حتمى و غير قابل تخلف است. البته اين مسئله بعد از آن است كه حجت بر آنان تمام شود، اين شريعت دايمى است و حتما حفظ آن در مرحله بقا واجب است، پس خليفه مى‌خواهد؛ يعنى همان‌طور كه ترويج دين واجب است و محتاج به خليفه و حكم با شمشير است، در ادوار مختلف نيز محتاج به همان است كه در زمان پيامبر بود.

خداى متعال فرمود: «تا به آنچه خدا به وسيله وحى بر تو پديد آرد، ميان مردم حكم كنى».[3] عارفان باللّه راجع به خلافت انسان مطالب مهمّى دارند كه از بحث مورد نظر ما خارج بوده و چون اين فيلسوف و عارف روشن بين مرحوم ميرزا محمد رضا قمشيه‌اى در جملاتى مختصر و بسيار مفيد به لزوم حكومت الهى و لزوم رهبرى و ولايت اشاره فرموده بود، لازم ديديم كه سخنان او را در اين مختصر آورده تا مورد استفاده قرار گيرد.

قابل توجه آن كه مقصد اين بزرگوار از (نهادن شمشير در مردم) تشكيل حكومت و اجراى احكام حكومتى است.

سخنان آية اللّه سيد محمد باقر صدر[4]

انسان اروپايى با مسلمانان تفاوت بسيار دارد، او پيوسته به زمين مى‌نگرد، و مسلك‌

[1] - انبياء( 21) آيه 107:\i« و ما ارسلناك الّا رحمة للعالمين».\E

[2] - سباء( 36) آيه 28:\i« و ما ارسلناك الّا كافّة للناس».\E

[3] - نساء( 4) آيه 105:\i« لتحكم بين الناس بما اراك اللّه«.\E

[4] - سيد محمد باقر صدر، سرچشمه‌هاى قدرت، ص 10 و 11.