لذا فرمى كه در اكثر بيمارستان‌ها جهت امضا وجود دارد، فرم همراه مى‌باشد و هر كسى به عنوان همراه مى‌تواند اين فرم را امضا نمايد. ضمن آنكه زن مى‌تواند مطابق قانون، صرفاً خودش به عنوان صاحب نفس، برگه را امضا نمايد.

البته همان گونه كه در قانون مشاهده مى‌شود، اين امر شامل موارد فورى كه حال بيمار وخيم مى‌باشد، نبوده و در چنين مواردى حتى بدون اجازه از خود بيمار يا همراه وى، بيمارستان موظف است اقدامات ضرورى را به انجام رساند و مطابق بند 2 ماده واحده قانون مجازات خوددارى از كمك به مصدومين و رفع مخاطرات جانى مصوب 1354، جرم محسوب گشته و داراى محكوميت مى‌باشد.

در خصوص بيان دليل اينكه چرا بيمارستان‌ها از بيمار و يا همراه وى امضا مى‌گيرند، مى‌توان به ماده 60 قانون مجازات اسلامى استناد نمود كه: «چنانچه طبيب قبل از شروع درمان يا اعمال جراحى از مريض يا ولى او برائت حاصل نموده باشد، ضامن خسارت جانى يا مالى يا نقص عضو نيست و در موارد فورى كه اجازه گرفتن ممكن نباشد، ضامن نمى‌باشد».

به اين ترتيب پزشكان براى اينكه اگر در حين عمل جراحى، سهواً خسارت جانى يا مالى يا نقص عضو براى بيمار پيش آمده ضامن نباشند، سعى مى‌كنند از خود بيمار يا همراه او امضايى مبنى بر برائت خود از خسارات احتمالى، بگيرند و به اين وسيله با آرامش خاطر به درمان بپردازند. در حقيقت هدف اصلى اين ماده، ايجاد امنيت شغلى براى پزشك است.