برخوردار گرديده‌اند. اصل 142 منشور حقوق و مسئوليت‌هاى زنان بيان مى‌دارد:

«حق زنان در برخوردارى از تخفيف قانونى از نظر ميزان مجازات و يا معافيت از آن و يا نحوه اجرا در صورت ندامت و اثبات توبه زنان بزهكار، در زمان باردارى، شيردهى و بيمارى، در زمره حقوق و مسئوليت‌هاى قضايى زنان محسوب مى‌گردد». علاوه بر آن به مواردى نيز در قانون مجازات اسلامى اشاره گرديده است:

1- ماده 91 قانون مجازات اسلامى بيان مى‌دارد: «درايام باردارى و نفاس زن، حد قتل يا رجم بر او جارى نمى‌شود.»

2- ماده 2 قانون آيين‌نامه راجع به اجراى حكم اعدام نيز اين‌گونه بيان مى‌نمايد كه: «هرگاه محكوم به اعدام، زن حامله باشد، يا زنى باشد كه تازه وضع حمل كرده، اجراى حكم اعدام تا 40 روز بعد از وضع حمل به تعويق مى‌افتد.»

مطابق اين قانون زن تا مدتى پس از زايمان نبايد اعدام شود ولى براى مردان محدوديتى جهت زمان اعدام وجود ندارد.

3- ماده 93 قانون مجازات اسلامى اشاره دارد كه: «هرگاه مريض يا زن مستحاضه محكوم به جلد (شلاق) باشد، اجراى حد تا رفع بيمارى و استحاضه به تأخير مى‌افتد.»

4- ماده 288 قانون آيين‌دادرسى دادگاه‌هاى عمومى و انقلاب نيز در خصوص تعزيرات زنان به موارد زير اشاره دارد: