با نگاهى اجمالى به ذكر برخى از اين قوانين كه با موضوعات متفاوتى بيان گرديده، اشاره مى‌شود:

الف) قوانين حمايتى در قانون مدنى‌

1- بر اساس ماده 1106 قانون مدنى: «در عقد دائم پرداخت نفقه زن برعهده شوهر مى‌باشد» و مطابق ماده 1107 قانون مدنى: «نفقه عبارت است از: همه نيازهاى متعارف و متناسب با وضعيت زن از قبيل مسكن، البسه، غذا، اثات منزل و هزينه‌هاى درمانى و بهداشتى و خادم در صورت عادت يا احتياج به واسطه نقصان يا مرض».

پرداخت نفقه دائمى است، يعنى از زمان انعقاد عقد تا پايان عمر و تا زمانى كه زن و شوهر با يكديگر داراى زندگى مشترك مى‌باشند، برعهده مرد مى‌باشد و در صورتى كه مرد از پرداخت نفقه خوددارى نمايد، مطابق ماده 642 قانون مجازات اسلامى به حبس تعزيرى محكوم مى‌گردد و دادگاه او را ملزم به پرداخت نفقه زن مى‌نمايد.

به اين ترتيب زنان در زمينه تأمين مايحتاج خويش هيچ‌گونه مسئوليتى ندارند و اين قانون نفع زنان را مدنظر داشته است و مشابه چنين قانونى براى مردان وجود ندارد. يعنى هيچ زنى هر چقدر هم ثروتمند باشد از نظر قانونى موظف نيست مخارج زندگى خود را تأمين نمايد و يا مخارج شوهر خود را بپردازد.

2- مطابق ماده 1206 قانون مدنى؛ «زوجه در هر حال مى‌تواند براى نفقه‌