گسترانيده شود و هيچ تجاوز و تهديدى، عرصه را بر زندگى او تنگ ننمايد. در بيان اميرمؤمنان على عليه السلام، يكى از اهداف حكومت، برقرارى امنيت دانسته شده است. به‌راستى چه زيبا و شنيدنى است اين جملات: پروردگارا، تو مى‌دانى آنچه ما انجام داديم نه براى اين بود كه مملكت و سلطنتى به دست آوريم و نه براى آنكه از متاع پست دنيا چيزى تهيه كنيم؛ بلكه براى اين بود كه نشانه‌هاى از بين رفته دينت را بازگردانيم و صلح و مسالمت را در شهرهايت آشكار سازيم، تا بندگان ستمديده‌ات در امنيت قرار گيرند و قوانين و مقررّاتى كه به دست فراموشى سپرده شده بار ديگر عملى گردد.[1]

مصاديق امنيّت‌

1. امنيت جانى‌

2. امنيت حيثيتى‌

انسان همان موجودى است كه آفرينش وى در زيباترين شكل ممكن صورت پذيرفته،[2] خداوند خود را نسبت به چنين آفرينشى تحسين نموده‌[3] و بر همين اساس تاج كرامت بر سر او نهاده است.[4] در نگرش الهى به انسان، آفرينش ويژه، جايگاه ويژه و اقتدار ويژه اين موجود، بهره‌مندى از حقوق ويژه را ايجاب مى‌كند كه از جمله آنها صيانت از حيثيت و شرف انسانى است. در حقيقت رابطه مستقيمى ميان گستره استعدادها و توانايى‌هاى انسان و دامنه حقوق وى وجود دارد. به هر ميزان كه استعداد خدادادى انسان بيشتر باشد، دامنه استحقاق او نيز گسترده خواهد بود. انسان از آن نظر استحقاق حفظ شأن، حرمت و حيثيت خود را دارد كه در ذات و طبيعت خود نياز به آن را احساس مى‌كند و چنين استعدادى در وجودش نهفته است. از پيامبر اكرم در حجةالوداع نقل شده است كه خطاب به اصحاب خويش فرمود: آگاه باشيد كه‌

[1]. نهج‌البلاغه، خطبه 131.

[2]. لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ فِي أَحْسَنِ تَقْوِيمٍ( تين( 95): 4.)

[3]. فَتَبَارَكَ اللَّهُ أَحْسَنُ الْخَالِقِينَ. مؤمنون( 23): 14.

[4]. وَلَقَدْ كَرَّمْنَا بَنِي آدَمَ .... اسراء( 17): 70.