سبب اخلال در نظم و هرج و مرج شوند. جلوگيرى
از ايشان هر چند با قتال، واجب است تا به اطاعت بازگردند.
گروه دوم: بغات بر مسلمين و آنان عبارتند از گروهى كه بر عليه گروه
ديگر از مسلمين با دستهبندىهاى خودكامه قيام نموده و كشتار كنند.
ابتدا بر مسلمانان واجب است كه گروه ياغى را دعوت به صلح و آرامش
نمايند و چنانچه مؤثر واقع نشد، با آنان قتال نموده و آنان را به جاى خود بنشانند.
قرآن كريم در باره اين گروه مىفرمايد:
وَ إِنْ طائِفَتانِ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ اقْتَتَلُوا فَأَصْلِحُوا
بَيْنَهُما فَإِنْ بَغَتْ إِحْداهُما عَلَى الْأُخْرى فَقاتِلُوا الَّتِي
تَبْغِي حَتَّى تَفِيءَ إِلى أَمْرِ اللَّهِ ....[1] جنگ با هر كدام از سه گروه داراى
شرايط خاصى است كه در مقام بيان آنها نيستيم و مىتوان به كتب فقهى مراجعه نمود.[2] آيا جهاد مشروط به اجازه امام
معصوم عليه السّلام مىباشد يا نه؟
اكثر فقها[3] اذن امام
معصوم عليه السّلام را در جهاد ابتدايى با كفار شرط مىدانند و به اين سبب در زمان
غيبت- به دليل دست نيافتن به امام زمان عليه السّلام- جهاد ابتدايى را واجب، بلكه
جايز نمىدانند. ولى بر اين مدّعا جز نقل اجماع[4]
و يا رواياتى[5] كه از نظر
سند و يا دلالت قابل مناقشه است، چيز ديگرى ارائه نشده است، مضافا به اينكه بر
خلاف ظهور اطلاقى آيات جهاد[6] است، همان
گونه كه صاحب جواهر[7] و استاد
[1] - حجرات/ 9:« اگر دو طايفه از مؤمنين به جنگ با
يكديگر پرداختند، شما در بين آنان صلح برقرار كنيد( ميانجىگرى نماييد) پس اگر يكى
از آن دو گروه بر ديگرى ظلم كرد( به ظلم خود ادامه داد) با آنان كارزار كنيد تا
آنكه به امر خدا بازگردند( تسليم شوند)».
[7] - در كتاب جهاد 21/ 14 چنين مىفرمايد:« ان تم
الإجماع المزبور فذاك و إلا امكن المناقشة فيه بعموم ولاية الفقيه فى زمن الغيبة
الشاملة لذلك المعتضدة بعموم أدلّة الجهاد، فترجح على غيرها».