كم مى‌كنند و مسلمانان (بدين سبب) دچار حيرت و اشتباه مى‌شوند؛ زيرا ما مى‌بينيم كه مردم دچار نواقصى از نظر آگاهى هستند و نيازمند و غير كامل مى‌باشند (از دين اطلاعات كافى ندارند) علاوه گرفتار شهوتها و روشها و حالات و اخلاق مختلفى هستند (كه به يك سو جهت نمى‌گيرند) و اگر بنا شود- با اين همه كه گفتيم- خداوند قيّم و پاسدارى براى آورده‌هاى رسول اللّه صلّى اللّه عليه و آله و سلّم نصب نكند و كسى را بدين سمت نگمارد ملّت رو به فساد و تباهى رفته، احكام اسلام از ميان مى‌رود، در نتيجه فساد، تدريجا عالمگير خواهد شد.

امام رضا عليه السّلام با اين بيان مستدلّ و شيرين خود، وجود ولىّ امر (زعيم سياسى) را در جامعه ضرورى دانسته و حق هم همين است؛ زيرا تجربه، درستى اين گفتار را به خوبى ثابت كرده است.

با اين همه- در حديث مزبور- تعيين مصداق (ولى امر) نشده است، ولى به دلايل ديگر منطبق بر خود آن حضرت و امامان معصوم مى‌باشد؛ زيرا شرايطى را كه امام عليه السّلام درباره سرپرست و رهبر ملّت بيان فرمود، در آن زمان جز بر خود آن حضرت تطبيق نمى‌كرد.