كارهاى خود موفق و مصيب بود و هيچ‌گاه لغزش و خطايى در رهبرى خلق نداشت ...

(1) سپس امام عليه السّلام به چند مورد از مواردى كه رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم طبق اختيارات خود عمل كرده است، اشاره مى‌كند. مانند: اضافه فرض النبى در نمازهاى يوميه يعنى اضافه دو ركعت در نمازهاى چهار ركعتى و يك ركعت به نماز مغرب و ديگر، تشريع نوافل روزانه و روزه استحبابى ماه شعبان و سه روز در هر ماه و تحريم كل مسكرات كه خداوند فقط شراب را تحريم كرده بود. و موارد ديگر كه در اين حديث ياد شده است.

آنگاه امام عليه السّلام مى‌فرمايد: «تمامى اين امور را خداوند نيز اجازه داد و عمل رسول خدا را امضا نمود كه بالأخره جزء دين قرار گرفت».[1] در احاديث ديگر انتقال همين صفت را براى امامان نيز متذكر شده است. چنانچه در باب مذكور، مرحوم كلينى نقل نموده است.

به هر حال، اگر وجود چنين اختياراتى براى رسول اللّه صلّى اللّه عليه و آله و سلّم و امامان به ثبوت برسد و اخبار ياد شده از نظر دلالت و سند مورد تأييد قرار گيرد، هيچ گونه استبعادى در آن راه نخواهد داشت؛ زيرا پس از آنكه رسول اكرم صلّى اللّه عليه و آله و سلّم و امامان عليهم السّلام داراى كمال عقل و ادب مى‌باشند هيچ مانع عقلى و شرعى براى جعل قانون از سوى آنان در دين وجود ندارد، به ويژه آنكه خداى متعال نيز آن را امضاء كند.

گفتار بالا را برخى از صلواتها (درودها) كه از قول امام زمان عليه السّلام براى رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم رسيده است نيز تأييد مى‌كند و در آن اشاره به «تفويض دين» به رسول اكرم صلّى اللّه عليه و آله و سلّم شده است.

مرحوم سيد بن طاووس به طور مسند و مرحوم شيخ در مصباح المتهجد به طور مرسل از ابو الحسن ضرّاب اصفهانى نقل مى‌كند كه: از ناحيه مقدسه امام عصر عليه السّلام براى او نامه‌اى كه مشتمل بر صلواتهايى بر رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم بود، بدين صورت صادر شده است:

«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ* اللّهمّ صلّ على محمّد سيّد المرسلين و خاتم النّبيّين و حجّة ربّ العالمين، المنتجب فى الميثاق المصطفى فى الظّلال المطهّر من كلّ آفة البري‌ء من‌

[1] - كافى، ج 1، ص 266، ح 4.