بزرگسالان كاهش يافته، ميزان خودكشى نوجوانان در 30 سال اخير سه برابرشده است.

يكى از دلائل استرس دوران كودكى، دور بودن كودكان از والدين در زمان خردسالى است. استفاده فزاينده از مهدكودك‌ها براى بچه‌هاى خيلى كوچك نشانه‌اى از اين جدايى است. اما بچه‌هاى بزرگتر نيز از كم‌توجهى و كم وقت گذاشتن والدين آسيب مى‌بينند. در سال 1984، بيش از هفت ميليون كودك پنج تا سيزده ساله در حالى از مدرسه به خانه مى‌آمدند كه هيچ‌كدام از والدينشان در خانه حضور نداشتند و بيش از دو ميليون از اين كودكان كه مادرانشان شاغل بودند، به خانه‌اى وارد مى‌شدند كه هيچ بزرگسالى در آن حضور نداشت.

كاهش ارتباط فرزندان با والدين، كودكان را به طور جدى تهديد مى‌كند. متأسفانه مجموعه نگران كننده‌اى از تحقيقات، حاكى از آن است كه بسيارى از خردسالانى كه زمان زيادى تحت مراقبت افرادى غير از والدين خود هستند، دچار آسيب‌هاى عاطفى و فكرى مى‌شوند. اعتماد به نفس پايين، رفتارهاى خشن، ارتباط ضعيف كودك و والدين، مهارتهاى اجتماعى ضعيف و كاهش عملكرد تحصيلى از جمله اين آسيب‌ها هستند. اين مسائل نه تنها در مواردى كه مراقبت‌ها از كيفيت پايينى برخوردار بوده‌اند مشاهده مى‌شود بلكه در ميان كودكانى كه از بهترين و پرهزينه‌ترين خدمات مراقبتى بهره برده‌اند نيز ديده مى‌شود مانند مواردى كه براى هر كودك يك پرستار