بيمارستان‌ها در بخش بيمارى‌هاى روانى توسط كسانى كه اكنون بدون يك پيوند نزديك با والدين خود رشد مى‌كنند، پرشود.

ما نمى‌دانيم تأثيرات بلند مدت مهدكودك‌ها چه خواهد بود؟ بيشتر پژوهش‌هاى ما تا به حال بر نوزادان و بچه‌هاى كوچك متمركز بوده‌اند. مهدكودك زود هنگام در دوران نوجوانى و جوانى و بزرگسالى چه آثارى در پى خواهد داشت؟ از آنجايى كه از اين تأثيرات بلند مدت آگاهى نداريم، افرادى مثل بلسكى پيشنهاد مى‌كنند كه با احتياط پيش برويم. حتى جِرومى كاگان‌[1]، استاد هاروارد، كه خود از حاميان مهدكودك است، در مورد بچه‌هاى بزرگ شده در مهدكودك‌ها، چنين گفته: «مى‌دانم آنها با ديگران متفاوت خواهند بود اما نمى‌توانم بگويم اين تفاوت چگونه است!»

براساس نظريه دلبستگى، نوزادان در صورت جدا شدن از مادرانشان براى 20 ساعت يا بيشتر در طول يك سال اول زندگى خود، در معرض تهديدات روانشناسى هستند. نتيجه آن به شكل كناره‌گيرى فرزند از مادر پس از جدايى كوتاه مشخص مى‌شود. با افزايش تعداد نوزادان در مهدها، تعداد كودكانى كه پيوند ناايمن با والدين خود برقرار مى‌كنند نيز بيشتر مى‌شود.

وضعيت فرهنگى فعلى جامعه ما

مادران اين نوزادان چه وضعيتى دارند؟ به مسأله‌اى كه اليزابت بَدينتر[2]،

[1] -Jerome Kagan .

[2] -Elizabeth Badinter ..