او مى‌گويد: «در قديم، مردم معتقد بودند كه موسى تورات را نوشته است، اما مطالعات جديد كتاب مقدس‌ نشان مى‌دهد كه پاسخ به مسأله اصل و منشأ اسفار تورات از آنچه در ابتدا تصور مى‌شود، دشوارتر است. تورات در طول نسل‌ها پديد آمده است؛ در ابتدا روايت‌هايى وجود داشت كه قوم يهود آنها را به يكديگر منتقل مى‌كردند. سپس روايات مذكور در چند مجموعه نوشته شد كه برخى از آنها در باب تاريخ و برخى در باب احكام بود. سرانجام، در قرن پنجم قبل از ميلاد، اين مجموعه‌ها در يك كتاب گرد آمد. كسانى كه در اين كار طولانى و پيچيده شركت كردند، بسيار بودند و نام اكثريت قاطع آنان را تاريخ فراموش كرده است. به عقيده يهوديان و مسيحيان، الهام الهى در همه مراحل تأليف تورات، همراه و پشتيبان بوده است»[1].

شش. ناپديدشدن تورات و باز پيدايى آن‌

از عهد قديم (كتاب دوم تاريخ ايام باب 34) بر مى‌آيد كه در زمان‌هايى تورات ناپديده شده و بعدها كسانى مدعى شده‌اند كه آن را يافته‌اند.

«يك روز حلقيا، كاهن اعظم، نزد شافان منشى دربار رفت و گفت: «در خانه خداوند كتاب تورات را پيدا كرده‌ام». سپس كتاب را به شافان نشان داد تا آن را بخواند. وقتى گزارش كار ساختمان خانه خداوند را به پادشاه مى‌داد در مورد كتابى نيز كه حلقيا، كاهن اعظم در خانه خداوند پيدا كرده بود با او صحبت كرد.

سپس شافان آن را براى پادشاه خواند. وقتى پادشاه كلمات تورات را شنيد، از شدت ناراحتى لباس خود را پاره كرد و به حلقيا، كاهن اعظم، شافان منشى،

[1] - توماس ميشل، كلام مسيحى، ترجمه حسين توفيقى، ص 32