علامه اقبال لاهورى مى‌گويد:

«بشريت امروز به سه چيز نيازمند است: تعبيرى روحانى از جهان، آزادى روحانى فرد، و اصولى اساسى و داراى تأثير جهانى كه تكامل اجتماع بشرى را بر مبناى روحانى توجيه كند. شك نيست كه اروپاى جديد، دستگاه‌هاى انديشه‌اى و مثالى در اين رشته‌ها تأسيس كرده است، ولى تجربه نشان مى‌دهد كه حقيقتى كه از راه عقل محض به دست آيد، نمى‌تواند آن حرارت اعتقاد زنده‌اى را داشته باشد كه تنها با الهام شخصى حاصل مى‌شود. به همين دليل است كه عقل محض چندان تأثيرى در نوع بشر نكرده، در صورتى كه دين، پيوسته مايه ارتقاى افراد و تغيير شكل جوامع بشرى بوده.

مثالى‌گرى اروپا هرگز به صورت عامل زنده‌اى در حيات آن نيامده و نتيجه آن مَنِ سرگردانى است كه در ميان دموكراسى‌هاى ناسازگار با يكديگر به جستجوى خود مى‌پردازد كه كار آنها منحصراً بهره‌كشى از درويشان به سود توانگران است. سخن مرا باور كنيد كه اروپاى امروز بزرگترين مانع در راه پيشرفت اخلاق بشريت است. از طرف ديگر مسلمانان مالك انديشه‌ها و كمال مطلوب‌هايى مطلق، مبنى بر وحيى مى‌باشند كه چون از درونى‌ترين ژرفاى زندگى بيان مى‌شود، به ظاهرى بودن آن رنگ باطنى مى‌دهد. براى فرد مسلمان شالوده روحانى زندگى، امرى اعتقادى است و براى دفاع از اين اعتقاد به آسانى جان خود را فدا مى‌كند».[1]

كاركردهاى فرا اينجهانى‌

از مهمترين خدمات و حسنات دين آشناسازى انسان‌ها با جهان پس از مرگ است. اطلاعات دقيق و جامعى كه انبيا در اين عرصه ارائه كرده و راهنمايى‌هايى كه براى نجات و رستگارى ابدى كرده‌اند از هيچ دانش و فلسفه‌

[1] - احياى فكر دينى در اسلام، ترجمه احمد آرام، ص 203، ق: شهيد مطهرى، همان، ص 24 و 25