تهديد نرم پيچيده و محصول پردازش ذهنى نخبگان و اندازه‌گيرى آن مشكل است. در تهديد نرم از روش القاء و اقناع‌سازى بهره‌گيرى مى‌شود.

اصولًا دو ويژگى را به عنوان ويژگى تهديد نرم در نظر مى‌گيرند؛ يكى اعتبارى بودن تهديد نرم است، يعنى در زمان و مكان متغير است. مثلًا ممكن است متغيرى امروزه و در زمان حال، تهديد به حساب بيايد ولى فردا يك عنصر معمولى در جامعه باشد. يا تهديدى در يك جامعه در درجه قرمز امنيتى باشد ولى در كشور ديگر يك مسأله ساده اجتماعى باشد. ويژگى دوم اين است كه بحث تهديد، يك امر نسبى است. هر كشورى به فراخور موقعيت سياسى، تاريخى، اجتماعى، جغرافيايى و عقيدتى ممكن است درجاتى از تهديد را داشته باشد.

معمولًا كشورهايى كه در منطقه خاورميانه قرار دارند از درجه تهديد بالايى برخوردارند؛ چون هم داراى موقعيت جغرافيايى مهم هستند، هم به لحاظ تاريخى، مكتبى و عقيدتى موقعيت بالايى در جهان دارند.

تهديد داراى دو مرحله است؛ مرحله ذهنى و مرحله عملياتى.

در مرحله ذهنى، دشمن يا كشور تهديدكننده ابتدا نقاط آسيب‌پذير جامعه هدف را شناسايى مى‌كند، ابزارهايش را مى‌شناسد و سپس هدف‌گذارى و سرمايه‌گذارى مى‌كند و نهايتاً آن را عملياتى مى‌نمايد.

هدف تهديد نرم‌

عمده‌ترين هدف در تهديد نرم، تأثيرگذارى بر انتخاب‌ها و كنترل فرايند تصميم‌گيرى و شيوه اطلاع‌رسانى و تغيير در نظام ارزش‌ها است كه منجر به استيلاى سياسى، فرهنگى و اقتصادى آنها مى‌شود. بدين ترتيب «مهاجم فرهنگى» سعى مى‌كند با استفاده از برترى اقتصادى، سياسى، نظامى،