جمله: (1) داشتن چهارچوب و ساختار براى انجام تحقيق؛ هر پژوهشگر، با يك طرح ذهنى و اهداف خاصى پژوهش خود را شروع مى‌كند. در زمينه مطالعات تربيت اسلامى نيز، مى‌توان از اهداف، مبانى، اصول، روشها، آفات و ديگر مباحث تربيتى شروع كرد. (2) تسلط نسبى بر زبان عربى؛ (3) تسلط نسبى بر معارف اسلامى؛ (4) تسلط نسبى بر مباحث تربيتى؛ (5) تسلط بر شيوه استفاده از كتابهاى مرجع جهت تشريح و تحليل لغات، اصطلاحات و مفاهيم؛ (6) داشتن انگيزه معنوى و روحى؛ (7) اراده قوى بر معرفى ايده‌هاى ائمه اطهار (ع) در قالب ادبيات كلامى متعارف امروز؛ (8) اعتماد به نفس قوى و عدم تزلزل در برابر ملامت يا برخورد سرد ديگران.

خوشبختانه امروزه از يك طرف، اقبال به مباحث تربيتى از سوى جامعه زياد شده است و حداقل اقشار مختلف مردم به دليل مشكلات متعدد تربيتى و نيازهايى كه احساس مى‌كنند، به مباحث آموزشى و تربيتى گرايش مثبت پيدا كرده‌اند و از طرف ديگر، با توجه به اينكه فلسفه اجتماعى حاكم بر كشور، اسلام است و تجربيات قبلى مردم مبتنى بر معارف و آموزشهاى اسلامى است كه از راههاى مختلف و طى نسلهاى گذشته آن را آموخته‌اند، بجاست تا تذكرات و نكات تربيتى با استناد به متون اسلامى نيز استخراج شده و اطلاع رسانى مناسب بشود. تجربه نشان داده است كه اگر آموزش ارائه شده به متعلمين متناسب با تجربيات قبلى آنها باشد، نه تنها اين مهم صورت مى‌گيرد بلكه رغبت و انگيزه متعلمان نسبت به يادگيرى آن نيز افزايش پيدا مى‌كند. (اين معنا در نظريات تربيتى هربارت به ويژه در ذيل تعليم و تربيت به معناى تشكيل ذهنى نيز آمده است.) بنابراين، بر دانشگاهيان و به ويژه پژوهشگران جوان در مقاطع ارشد و دكترى لازم‌