سپس امام (ع) در فراز بعدى علل تأخير در استجابت دعارا بيان مى‌فرمايند و به فرزندشان تنبه مى‌دهند كه از اين تأخيرها نبايد مأيوس شد:

«فلايقنطنك ابطاء اجابته.»

1- اجابت دعا تابع خلوص نيت است و گاهى بر اثر عدم خلوص نيت، اجابت دعا به همان نسبت به تأخير مى‌افتد:

«فان العطيه علي قدر النيه.»

2- گاهى هم خداوند اجابت دعا را به تأخير مى‌اندازد تا استعداد و آمادگى سائل بيشتر شود و در آن صورت خداوند چيزى بيشتر از آنچه سائل در ابتدا طلب كرده است به او مى‌بخشد چنانچه گفته‌اند:

بقدر الكد يكتسب المعالي و علي قدر اهل العزم ياتي العزايم‌

ثواب هر كس به اندازه رنج و مشقت او مى‌باشد).

«و ربما اخرت عنك الجابه ليكون ذلك اعظم لاجرالسائل و اجزل لعطاء الامل.»

3- گاهى هم ممكن است خداوند بخواهد در آينده چيزى بهتر از آنچه مخلوق خواسته است به او بدهد و لذا در اجابت سريع درخواستش تأمل مى‌كند:

«و ربما سالت الشي فلاتوتاه و اوتيت خيرا منه عاجلا او آجلا او صرف عنك لما هو خيرلك.»

4- گاهى هم علت تأخير آن است كه درخواست بنده به مصلحت و خير دنيا و يا آخرت او نيست و لذا خداوند به جاى آن، چيزى را كه به مصلحت اوست به او عطا مى‌فرمايد مثلًا مال و ثروت و مقام چيزى نيست كه بنفع و مصلحت همگان باشد و چون اينها باعث فساد عده‌اى مى‌شود لذا