بالقوه معنوى و روحانى وى زمينه شكوفايى پيدا نكرد، محبت به او بدين شكل است كه بايد او را به قهر و اجبار هم كه شده در مسير كمال و صلاح و تربيت واقعى و تنبه قرار داد. زيرا چنين فردى جاهل است و در گناه و غرور خود غرق شده و نمى‌فهمد.

لذا على (ع) جوانى را نيز نوعى مستى مى‌دانند كه جوان در آن سنين خاص قدرت درك و فهم صلاح و مصلحت و خير دنيا و آخرت خود را ندارد و اين بر عهده والدين، معلمان، مربيان و مديران جامعه آنهاست كه آنها را به صلاح كارشان رهنمون كنند. «اصناف السكر اربعه: سكر الشباب و سكر المال و سكر النوم و سكر الملك‌.» امام على (ع) فرموده‌اند مستى بر چهار قسم است: مستى جوانى، مستى ثروت، مستى خواب و مستى رياست.

فراز سى‌ام‌

الّلهمّ صلّ على محمد و آله كافضل ما صلّيت على احدٍ من خلقك قبله و انت مصلّ على احد بعده و آتنا فى الدّنيا حسنة و فى الاخرة حسنة و قنى برحمتك عذاب النار.

«به روان محمد و خاندان محمد دورد فرست، درود و رحمتى كه بر هيچ يك از بندگان خويش چه پيش از او و چه بعد از او نفرستاده‌اى، رحمت و درودى كه از آنچه فرو فرستاده‌اى و از آنچه تا قيامت فرو خواهى فرستاد افضل و اعلى باشد پروردگارا، ما را در دنيا و آخرت از نيكى‌ها برخوردار ساز و عذاب جهنم و آتش خشم خود را از ما به دور دار.»