معالجه كن و در سايه خود مرا جاى ده و خوشنوديت را بر من بپوشان و چون كارها بر من درهم گردد به درستترين آنها، و كردارها شبيه و مانند هم شود به پاكيزه‌ترين آنها و مذاهب بر خلاف يكديگر شود به پسنديده ترين آنها مرا توفيق ده.»

اميدوارى، ويژگى نظام تعليم و تربيت اسلامى‌

در جملات فراز فوق، روحيه حُسن ظن به خدا و رجاء و اميدوارى به رحمت خداوند موج مى‌زند. قبلًا نيز عرض شد كه يكى از علل به پوچى رسيدن جوانان به ويژه درغرب و گرايش آنها به سوى مفاسد بيشتر، عدم اميدوارى به آينده و عدم تكيه داشتن به يك منبع معنوى است و لذا خود را با انواع سرگرمى‌ها مشغول كرده و يا بعضاً خودكشى مى‌كنند. (امام امت (ره) نيز در نامه خود خطاب به گورباچف يكى از علل به فساد كشيده شدن غرب و شرق را همين نكته دانستند كه غربى‌ها و بعضاً شرقى‌ها از معنويت بى بهره‌اند.)

در تربيت اسلامى، انسان و متربى به فرض ارتكاب خطا و گناه باز اميد به اصلاح و تطهير و بازسازى خود و زندگى خود را دارد و لذا هرگز تن به پوچى و بيهودگى نمى‌دهد. دقت در جملات فراز فوق روشن مى‌سازد كه متربى در مكتب تربيتى اسلام همه موفقيتهاى زندگى خود را در تمام ابعاد از خدا طلب مى‌كند (البته قبلًا در بحث توكل عرض شد كه اين طلب، منافاتى با تحرك انسان ندارد.) و همين اميد به خداوند كه قدرت مطلق‌