و هدف بعثت انبيا (س) و وجود امامان معصوم (ع) نيز همين است. انبيا (س) وظيفه دارند فطرت آدمى را در جهت درست راه ببرند وگرنه فطرت همه انسانها خداجويانه است حتى آنها كه بت‌پرست بودند، لكن مطلوب و معشوق را عوضى يافته‌اند وگرنه همه عاشقند.

به نظر نگارنده از زيباترين و پرشكوه‌ترين ويژگى‌هاى نظام تعليم و تربيت اسلامى همين «شكايت از خود» است. براى اطلاع و آمادگى بيشتر به مناجات الشاكين بسيار زيباى امام سجاد (ع) رجوع كنيد كه براى حسن ختام چند جمله از آن را نقل مى‌كنيم:

«الهى اليك اشكوا، نفسا بالسوء اماره و الى الخطيئه مبادره و بمعاصيك مولعه و لسخطك متعرضه، تسلك بى مسالك المهالك و تجعلنى عندك اهون هالك، كثيره العلل، طويله الامل، ان مسّها الشر تجزع و ان مسّها الخير تمنع، مياله الى اللعب و اللهو ...» (مفاتيح الجنان، مناجات خمس عشره، مناجات شكايت كنندگان، ص 119). خدايا، به تو شكايت مى‌كنم از دست خودم!! از نفسم كه به بدى دستوردهنده است و به سوى خطا مبادرت مى‌كند و به گناه حرص و ولع دارد و به امورى كه باعث خشم تو مى‌شود متعرض مى‌شود. مرا به راه هلاك مى‌برد!! و مرا نزد تو حقيرترين بندگان قرار مى‌دهد، بسيار بهانه‌جو، داراى آرزوهاى بلندپروازانه، هنگام سختى بيتابى مى‌كند و هنگام گشايش بخل مى‌ورزد و ...