آنجا كه تقصير است، بادا كه بخشايش آورم،

آنجا كه تفرقه است، بادا كه يگانگى آورم،

آنجا كه خطا است، بادا كه راستى آورم،

آنجا كه شك است، بادا كه ايمان آورم،

آنجا كه نوميدى است، بادا كه اميد آورم،

آنجا كه ظلمات است، بادا كه نور آورم،

آنجا كه غمناكى است، بادا كه شادمانى آورم،

خداوندا، بادا كه بيشتر در پس تسلى دادن باشم تا تسلى يافتن،

در پى فهميدن باشم تا فهميده شدن،

در پى دوست داشتن باشم تادوست داشته شدن،

چه با دادن است كه مى‌گيريم،

با فراموشى خويشتن است كه خويشتن را باز مى‌يابيم،

با بخشودن است كه بخشايش به كف مى‌آوريم،

با مردن است كه به زندگى برانگيخته مى‌شويم.

فراز هشتم‌

(اللّهمّ صلّ على محمد و آله و اجعلنى يداً على من ظلمنى و لساناً على من خاصمنى و ظفراً بمن عاندنى و هب لى مكراً على من كايدنى و قدرة على من اضطهدنى و تكذيباً لمن قصبنى و سلامة ممّن توعّدنى و وفّقنى لطاعة من سدّدنى و متابعة من ارشدنى.)