فصل اول: جايگاه دعا در نظام تعليم‌

برداشت سطحى از دعا

دو گروه از مسلمانان از «دعا» برداشتى سطحى و كوته بينانه دارند. در نظر اين دو گروه، «دعا» به منزله يك داروى مسكن بوده كه جانشين انديشيدن، تلاش و كوشش، جهاد كردن، تحمل سختى‌هاى مبارزه و پذيرش مسئوليت زندگى فردى و اجتماعى مى شود. لذا يك گروه به «دعا» حمله مى كند و گروه ديگر به غلط به آن متوسل مى‌شود. گروه دوم، خواسته هايى را كه بايد به طور طبيعى براى به دست آوردن آنها تلاش و كار و كوشش بسيار كند به دليل ضعف و تنبلى، تحقق آنها را از خدا مى‌خواهد. اين گروه بنا به فرمايش امام رضا (ع) خود را به مسخره گرفته اند:

«من سئل الله التوفيق بغير اجتهاد فقد استهزء بنفسه»

؛ هر كس‌