(4) هدف تربيتى: حسن كار؛ (مظلومى، رجبعلى، كليدهاى تعليمى و تربيتى، 1364، ص 122) روش تربيتى: خدمت به مردم؛ آفت تربيت: منت.

در بعد اجتماعى، هدف تربيت انسان آنست كه در ارتباط با مردم باشد و در فكر برقرارى قسط و عدل در جامعه باشد تا مردم در رفاه باشند. روش اين كار مسلماً خدمت به خلق است به خاطر خدا و آفت آن به رخ كشيدن اين خدمات به مردم و مخدومين است. نكته‌اى كه در اينجا قابل ذكر است آن است كه در اسلام نه تنها خدمت به خلق يك هدف غايى محسوب نمى‌شود بلكه حتى برقرارى قسط و عدل در جامعه (كه جزء اهداف انبيا هم به حساب آمده) نيز هدف غايى به حساب نمى‌آيد. هدف غايى در نظام تعليم و تربيت اسلامى همان «قرب الى الله» و معرفت پروردگار است كه قرآن مجيد بدان تصريح كرده است. برقرارى عدالت اجتماعى در نظام تعليم و تربيت اسلامى مسئله‌اى است مقدمه‌اى. بدين معنا كه انبيا براى رساندن انسانها به كمال مطلق با مشكلات و موانع و دشمنانى روبرو مى‌شوند و لذا ناچارند با ظالمان و ستمگران و چپاولگران و غارتگران مبارزه كرده و عدالت اجتماعى را برقرار كنند. به عبارت ديگر، اگر فرض كنيم كه روزى برسد كه تمام بشر روى زمين به رفاه مادى برسند، اين سؤال مطرح است كه در آن زمان واقعاً هدف خلقت چه خواهد بود؟ عدالت اجتماعى؟ مسلماً نه. چون در آن زمان عدالت اجتماعى موضوعيت ندارد اما در عوض كمال مطلق لايتناهى، پايان ندارد. (مطهرى، مرتضى، وحى ونبوت، قسمت هدف بعثت‌ها و نبوت‌ها، 1360)