«قل للشانئ ابن الشانى‌ء لو لم يكونا ولديه لكان ابتر كما زعم ابوك؛[1]

به بدخواه پسر بدخواه بگو: اگر حسن و حسين فرزند رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله نبودند، آن طور كه پدرت پنداشت، ابتر و دم‌بريده بود.»

9. امام حسين عليه السّلام در كربلا عرض كرد:

«اللهم إنا اهل بيت نبيّك، و ذريته و قرابته، فاقصم من ظلمنا، و غصبنا حقنا، انك سميع قريب؛

خدايا! ما اهل بيت پيامبر تو و ذريه و نزديكان او هستيم؛ پس كسانى را كه بر ما ظلم كرده‌اند و حق ما را غصب نموده‌اند نابود كن! به راستى كه تويى شنونده نزديك.»

محمد بن اشعث گفت: چه قرابتى بين تو و محمد است؟!

امام حسين عليه السّلام عرضه داشت:

«اللهم انّ محمد بن الأشعث يقول: ليس بينى و بين محمد قرابة، اللهم أرنى فيه هذا اليوم ذلا عاجلا؛

خدايا! محمد بن أشعث مى‌گويد: بين من و محمد قرابتى نيست؛ خدايا! در اين روز هر چه زودتر او را ذليل و خوار به من نشان ده!» پس خدا نفرين امام حسين عليه السّلام را اجابت فرمود.[2]

از سوى ديگر، ائمه عليهم السّلام احتجاجات ديگرى نيز به «آيه مباهله» درباره خلافت امير المؤمنين و برترى آن جناب و غيره دارند كه فعلا مجال ذكر آنها نيست.[3]

[1] - شرح نهج البلاغه، ج 20، ص 334.

[2] - مقتل خوارزمى، ج 1، ص 249 و مقتل مقرم، ص 278،( نقل از: خوارزمى).

[3] - ر. ك: بحار الانوار، ج 49، ص 188؛ الميزان، ج 3، ص 229 و 230؛ تفسير برهان، ج 1، ص 286 و 287 و غيره.