بعضى اين گفته را بعيد دانسته‌اند، زيرا رفتار ناهنجار عثمان نسبت به امام و فرزندانش، چنين اقدامى را بعيد مى‌گرداند؛ به علاوه، امام و فرزندانش نمى‌توانستند از مهاجرين و انصار و ياران شايسته رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله فاصله بگيرند و با آنان به مخالفت بپردازند. اگر بخواهيم بر اين گفته صحّه بگذاريم، بايد بگوييم: حضور حسن عليه السّلام در جبهه دفاع از عثمان، صرفا براى اين بود كه كسى نتواند امام و فرزندانش را به شركت در انقلاب عليه عثمان متهم نمايد و آنان را شريك قتل او بداند[1].

از گفتار سيد مرتضى (ره) چنين برمى‌آيد كه وى نيز در اين كه امير المؤمنين، على عليه السّلام فرزندانش حسن و حسين عليهما السّلام را براى دفاع از عثمان فرستاده، شك و ترديد دارد. او مى‌گويد:

«اگر حضرت آن دو را فرستاده باشد، براى اين بوده كه مانع هتك حرمت و قتل عمد عثمان شوند و از منع خانواده و زنان عثمان از آب و غذا جلوگيرى كنند، نه اين كه مانع خلع وى توسط انقلابيان گردند.»[2]

تعبير مرحوم علامه حسنى (ره) چنين است:

«بعيد مى‌نمايد كه امير المؤمنين عليه السّلام دو ريحانه و گل خوش‌بوى رسول خدا را وارد آن معركه كرده باشد، تا از ظالمان دفاع كنند، در حالى كه خود و تمامى زندگى خويش را وقف دفاع از حق و عدالت و دادخواهى مظلومان و ستمديدگان كرده بود.»[3]

[1] - ر. ك: حياة الحسن عليه السّلام، ج 1، ص 115 و 116.

[2] - شرح نهج البلاغه ابن ابى الحديد، ج 3، ص 8.

[3] - سيره ائمه اثنى عشر، ج 1، ص 428.