ما.» و بايد لحد در جهت قبله باشد.

قبر محترم است و نشستن و راه رفتن و تكيه بر آن مكروه است، و زاير بايد در جايى كه نزديك قبر است قرار گيرد. و نبش قبور روا نيست مگر اينكه به گذشت زمان اثر آن از ميان برود، يا اينكه قبر در زمين غصبى باشد و مالك زمين درآوردن آن را بخواهد، چه رعايت حق زندگان اوليتر است.

محتسب بايد در جنايز و مقابر تفحص كند و هرگاه نوحه‌گرانى ديد آنان را بازدارد، و تعزير كند، چه نوحه‌گرى حرام است. رسول خدا فرمود: «نوحه‌گران و كسانى كه در پيرامون آنان باشند در آتش‌اند»[1].

و نيز از او روايت كرده‌اند كه بر نوحه‌گران و شنوندگان نوحه و كسانى كه ريش خود را بكنند و خروش‌كنندگان و خالكوبان و خال‌كوبيدگان لعنت كرد، و فرمود: «زنان را در تشييع جنازه اجرى نيست، اما گريه رواست بى‌بانگ بلند و نوحه‌گرى و چاك كردن گريبان و بر صورت خود زدن، كه همه حرام‌اند».

زنان از زيارت قبور ممنوع‌اند. رسول خدا گفت: «خدا زنانى را كه به زيارت قبور مى‌روند لعنت كند.» پس چون جنازه را بيرون آرند محتسب بايد زنان را امر كند كه از مردان عقب‌تر باشند و بدانان نياميزند، و نيز بايد آنان را از گشودن صورت و سر در پشت ميت بازدارد و منادى را فرمان دهد كه اين امر را در شهر به بانگ بلند بگويد، و اوليتر آنكه زنان را از تشيع جنازه بازدارد، و هرگاه شنيد كه زنى نوحه‌گر يا آوازخوان يا فاجر است وى را به توبه از گناه وادارد، اگر دوباره مرتكب شود او را تعزير و از شهر تبعيد كند، و همچنين خنثى را نيز از كندن موى ريش و درآمدن در ميان زنان بازدارد كه همه اينها حرام است.

[1] قال رسول اللّه( ص):« النائحة و من حولها فى النار».